17 mei 2009
Pedrousa-Compostela
Het ontbijt in een van de lokale cafe's begint goed. Voordat ik de tent binnenloop, stopt er een autootje naast me en voor het stil staat stapt er al een lokale Chica uit die langs me heen loopt en ook het cafe in wil. Gezien de temperatuur is ze nou niet erg ruim aangekleed en haar decolleté laat nog net haar navel niet zien. Ineens draait ze zich om loopt terug naar de auto en springt zich zo met haar voorgevel op de motorkap.
Haar BH is duidelijk van solide makelei want de inhoud hangt er na deze snoekduik niet eens uit. De twee andere ook niet ruim geklede dames die zich uit de auto gewurmd hebben, vallen om van het lachen. Het trio komt waarschijnlijk net uit de dikso o.i.d.
In het café zien gelijk wat mannen handel en het trio is ook redelijk bekend, dus langer dan 1 minuut zitten ze niet alleen. De dames hebben hem behoorlijk zitten. Ik ben helaas te kort in Galicia dus heb me het Gallego niet helemaal eigen kunnen maken, maar uit de conversatie van een der dames begrijp ik dat een van de mannen die zich met dit trio bemoeit zijn patata maar eens op de bar moet leggen.
Een van de andere dames probeert de spreekster haar mond te snoeren.
Zo gaat dus het gemiddelde ontbijt in een café in zo maar een dorp in Galicia op zondag morgen.
Ik ga de regen maar eens opzoeken. Het blijkt dat ik maar 16,5 km hoef te gaan.
Er is weinig lol te beleven onderweg met de nattigheid behalve dan dat aan de sporen te zien iedereen de echte diepe waterpartijen probeert te vermijden.
Om twaalf uur loop ik langs het bord dat de stadsgrens van Compostela aangeeft. Het is echter nog 2,5 km naar de Kathedraal.
Uiteraard loop je natuurlijk eerst weer de nieuwbouwwijken van de stad binnen. In het centrum aangekomen krijg ik af en toe een glimp van de torens van de kathedraal.
Het is een grote kathedraal. Zondag dus ondanks de regen veel volk: pelgrims met en zonder fiets en Spanjaarden op weekendtrip.
Er komt weer een buitje naar beneden.
De kerk is van binnen ook erg fraai. Er wordt ook een dienst gehouden. En overal pelgrims en toeristen.
Afijn ik ga maar eens kijken of ik mijn laatste stempeltje kan scoren. Dat is nog ff zoeken maar ineens is er hulp; het Franse stel waarmee ik in Frankrijk gelopen heb en in León tegenkwam loop ik tegen het lijf. Het is toch wel een heel aardig stel. Het kost me even om van Spaans om te schakelen naar mijn steenkolen Frans maar na het uitwisselen van info hoe en wat we gelopen hebben, brengen ze me naar het gebeuren waar je de laatste stempel plus het certificaat van je onderneming ontvangt. Onderwijl is er ook nog een cameraploeg bezig het een en ander te filmen. Nee geen RTV-NH.
Na een kompliment over de trip Amsterdam-Santiago krijg ik ook mijn stempel en oorkonde.
Daarna wil ik wel eens van die rugzak af. Dat lukt bij een hotelletje. Dan een warme douche want de regen heeft de botten van Paco aardig afgekoeld. Een koffie aan de bar en eens vragen naar een busstation om te kijken wat de mogelijkheden zijn om terug te komen. Het blijkt dat er op maandag een bus naar Amsterdam gaat. Niet zo slecht. Kan ik mijn zweefvliegtuig ophalen en bijvoorbeeld naar Sp....... Nee eerst maar eens wat zaken in Nederland regelen.
De tocht is meer dan wat ik er van verwacht had. Het wandelen heeft me gelukkig geen problemen opgeleverd. In Frankrijk en België was de grote uitdaging altijd weer het vinden van een slaapplaats. Een openbaring voor mij waren de Gites en de Chambre D'Hotes.
Er zijn plaatsen waar ik wat meer tijd wil doorbbrengen; Pergeuex, La Chatre, Burgos, León, Astorga, etc.
In Spanje was het vinden van een slaapplaats totaal geen probleem. Spanje vond ik wel na Pamplona veel drukker dan verwacht. Toch heb ik erg veel aardige mensen ontmoet: Spanjaarden, Fransen, Oostenrijkers, Duitsers, etc.
Het meest fraaie was de natuur, in Nederland weggaan met kale bomen en dan alles steeds groener zien worden. In de bergen herhaalde zich dit proces nog eens een keer door het koudere klimaat op grotere hoogte.
Helaas, de Pelgrimcultuur ligt mij minder. In Spanje zocht ik altijd de kroegen en eettenten op waar geen Pelgrims waren. De lokale cultuur vind ik veel intressanter dan die van de buitenlanders die er rondliepen.
Het culinaire gebeuren daar valt ook niet omheen te komen: erg lekkere dingen gegeten in Frankrijk, België en Spanje.
Voor degene die van getallen houden:
Ik heb 2630 km gelopen om van de Courbetstraat naar de Kathedraal van Santiago te komen.
Daarbij heb ik 33951 meter moeten klimmen.
Veder moet ik uiteraard iedereen bedanken die de weblogs bijgehouden hebben, Alfred en Jennifer. Door het toch gebrekkige of langzame internet ontbrak het me aan mogelijkheden om altijd een verhaaltje het net op te sturen of überhaupt te reageren op de diverse reacties op het blog.
Maar iedereen bedankt die mij in de gaten gehouden heeft.
Gr. Paco
[Naar verwachting komt Frans dinsdag weer aan in Amsterdam. Nog wat stukjes tussengevoegd hieronder over 13 - 16 mei, en wat foto's geplaatst, ook van het vertrek uit het eerste logeeradres in Woerden waar we ook Richard met zijn buggy zien. Dit was het dan, ik vond het heel leuk om iedere dag zo'n beetje als eerste op de hoogte te zijn en dit met jullie allemaal te kunnen delen. Iedereen bedankt voor het meelezen en voor de leuke reacties. Frans zal nu pas de tijd hebben om alles eens een keer rustig door te nemen. Wij zien uit naar Frans om de verhalen nog eens uit de eerste hand te mogen horen. AH]
