15 maart - Route 66
Zondag morgen en na een dagje uitgerust te hebben start ik met wat frisse temperaturen en verlaat Rocroi. De Compostelaroute loopt deels samen met de GR 654, een Franse wandelroute. De aanwijzingen zijn soms goed te volgen en als ik door het bos loop kan ik op een fraai plekje een broodje eten dat ik meegenomen heb. In de dorpjes is het vaak goed kijken hoe je deze verlaat, vooral als er meerdere weggetjes in en uit het dorp lopen. Ik kan een stukje afsnijden en na een dorpje verandert het asfalt in boerenpad en wordt ook modderig. Het is mooi weer maar er is blijkbaar zoveel regen gevallen dat het nog even duurt voor de boel opgedroogd is. Ik merk ook voetafdrukken van andere wandelaars op. Twee verschillende formaten. Dit zouden Marius en Mieke wel eens kunnen zijn. Na enige tijd zie ik het stel picknickend langs de weg. Ik krijg een bakkie van ze en gezamenlijk lopen we verder. Er zitten wel stukken tussen dat je zowat tot je enkels wegzakt. Maar uiteindelijk komen we op onze bestemming voor die dag aan: Signy l'Abbye. Daar overnachten we en het is gezellie om met die twee te eten.
Paco
16 maart - Café Olé
Met Mieke en Marius hebben we afgesproken om 07:30 te ontbijten. Dat lukt aardig en zij gaan op pad. Ik moet nog inpakken als zij op weg gaan maar we spreken af elkaar ergens onderweg te ontmoeten. Zij willen in Chateau Porcien slapen en ik wil wat verder. Mijn motivatie is nog steeds voor de hele horde in Spanje van start gaat een paar etappes voor te zijn. Dus nu maar een beetje doortrappelen. Momenteel zijn wij een beetje de eersten. Maar Vezaley moet nog komen.
Het weer is goed en na een uurtje of twee haal ik Mieke en Marius in. We drinken wat uit hun fourage en ik zeg ze gedag en ga verder. Een gezellig stel en Marius weet veel van historie, wat dus chatmogelijkheden gaf.
Als ik op de bestemming van M&M Chateau Porcien ben, duik ik eerst een Tabac in voor een koffie. Daarna gaat het naar Asfeld. Hier moet volgens Marius een Franse B&B zijn. Ik doe de afritspijpen maar eens af want het zonnetje bakt lekker door. Het verlaten Chateau Porcien kost me ondanks de kaart en GPS enige moeite. Het plan is om via de GR-654 via de rivier de Aisne naar Asfeld te lopen voor de Chambre dot. Na veel heen en weer geloop en gevraag lukt het me een soort van alternatief te vinden. Volgens de GPS loop ik echter in het water. Ik kom wel goed uit en wandel rond een uur of zes Asfeld binnen. De Auberge met de Chambre ligt echter in het aangrenzende dorp Vieux de Asfeld. Dus nog ff verder boren. De Auberge is helaas potdicht. Aan de overkant is een Tabac en met een zielig hoofd vertel ik dat ik een slaapplaats zoek en dat de Auberge dicht is. De Tabaceigenaar vertelt dat de kroeg die naast de Auberge ligt wel slaapplaats heeft. Ik stap de Franse versie van het schaap met de acht poten binnen. Ik vraag de eigenaar of hij een slaapplaats voor me heeft. Hij reageert dat Compostelawandelaars maar door moeten lopen. Eerst maar een biertje dus. Uiteindelijk krijg ik ook nog een warme maaltijd en ook een slaapplaats. De groentesoep heeft een zeer kortstondig bezoek gehad van een groentemelange dus ik leng het aan met het bijgeleverde brood. Ik vrees voor het ergste. De Quiche is al een stuk beter en daarna kalfstong. Not bad at all. Ik duik voldaan mijn bedje in.
Paco
17 maart - Bubbels
Ik zit dus in de Champagestreek.
Na het Petit Dejeuner gaat Paco weer in de benen, via een paar kleine dorpjes loop ik St Etienne Sur Suippe in. Bij de kerk gaat net een man naar binnen en ik zeg bonjour. Hij komt achter mij aan en vraagt: 'Enroute de Compostela?' - Oui dus. Ik vraag wat hij gaat doen en hij gaat wat ramen in de kerk repareren. Hij laat me het kerkje zien, best wel fraai. Ik vraag of hij een tampon heeft (stempel). Helaas maar als ik even verder naar de Marie loop, die zal net open zijn, krijg ik er een van de burgemeester. Ik besluit echter maar door te lopen want in Reims krijg ik zeker een stempel.
Als ik al een km of 3 zuid van het dorp over een boerenpad loop, stopt een auto naast me. Ik denk de eigenaar van de grond die me wil vragen wat ik op zijn land doe. Echter ik herken de klusjesman die in de kerk bezig was met de burgemeester van het dorp. Gelijk komt het stempel plus kussen te voorschijn. Ze willen erg graag een stempel in mijn paspoort kwijt. Ben dus diep onder de indruk dat beide heren me achterna gereden zijn en verontschuldig me dat ik zo onbehouwen was door te lopen. Dat ze mij gevonden hadden op de boerenweg was al bijzonder gezien mijn eigenschap niet te veel de normale weg te volgen. Verder geluk dat ze mij niet met de broek op de enkels gezien hebben, aangezien ik een kwattareep kwijt moest...
Een voorstadje van Reims heeft een leuke bar en ik schiet naar binnen voor een koffie. De barman (met matje) heeft snel door waar ik mee bezig ben en spreekt twee woorden Nederlands en een van zijn kreten is Ajax. Ik heb zijn Nederlandse vocabulaire aangevuld met 'Lekker ding', aangezien er net een leuke Francaise de bar verliet. Er komen dus meer van mijn soort binnen. Zo loop ik Reims binnen en ga op weg naar de Cathedraal. Een erg imposant gebouw met kenmerken van de Notre Dame. Er is zelfs een soort van ontvangstcomité voor Pelgrimgangers. Ik krijg mijn 2de stempel die dag. En info over het volgende traject naar Vezaley. Tevens is er een Nederlandse die ook op weg is. Wij krijgen slaap- en eetmogelijkheden in een van de kloosters van de stad aangeboden. Verder komt er nog een Spanjaard bij, dus ik kan mijn Spaans weer even oppoetsen. Javierre vangt ook Compostelalopers op.
In een kroeg drink ik een Chimay Bleu en hoor de verhalen van Tinie die naar Vezaley wil lopen. Daarna verdwijnen wij het klooster in wat verder in de binnenstad.
Paco
18 maart - Meer bubbels
Voor het eerst wakker geworden in een Klooster. Na het ontbijt, wat ik deel met een Hollandse en twee Vlaamse Compostelagangers en er ook nog een Franse Historica bijschuift, lukt het mij na het betalen van een schamel bedrag de uitgang te vinden. Het wordt dus gelukkig geen Hotel California. Het klooster is uiteraard wel een fraai bouwerk. De Franse historica sprak ook redelijk Spaans, dus zij kon me het een en ander uitleggen. Het blijkt dat een aantal kerken die qua orde met elkaar verbonden waren, allemaal richting de Kathedraal van Reims gebouwd zijn. Ik wist niet beter dan dat alle kerken richting het Oosten zijn gesitueerd.
De weg om Reims te verlaten is niet moeilijk en na enige tijd wordt het rustiger. Uiteraard heb ik weer een alternatieve route gekozen die dwars door de wijngaarden van de Franse versie van Prosseco loopt. Van alle bekende merken kom ik borden tegen, Moët en Chandon, je noemt het maar. De koffie komt snel vandaag, half 12, en bij de bakker heb ik weer ontzettend nare spullen gescoord zoals een soort tompoes maar dan alleen met chocola. Het geeft me voldoende energie om de Sjampoberg over te komen en daarna weer de paden tussen de akkers te volgen. Geen lawaai van verkeer en alleen de vogels en de natuur en voor de afwisseling pitoreske plaatjes. Na Ludes komt de zuidhelling van de Sjampoberg en er wordt hard gewerkt onder een fel voorjaarszonnetje met temperaturen achter in de 20 graden. Best wel terrassenweer. Figuren die met een rugzak rondsjouwen en af en toe ook nog een wandelstok ongecontrolleerd in de aarde drukken is een algemeen geaccepteerd verschijnsel. Als je je hand opsteekt krijg je meestal te horen 'route de Saint Jaques'.
In een gehucht probeer ik een stempel te scoren, de kerk is open maar geen geestelijke en de Marie is dicht. Ik kan weer een stuk door de akkers en krijg een SMS-je van Marius en Mieke dat zij de Kathedraal van Reims hebben weten te vinden. Zij blijven daar voor een dag of wat en gaan dan ff naar Nederland en pakken het volgende stuk in het najaar op.
Als ik rond vier uur Condé sur Marne bereik loop ik gelijk tegen een Chambre d'Hotes aan dus waarom het noodlot tarten. Châlon is hemelsbreed nog 18 km maar over de weg ruim 20. Geen nachtwerk vandaag. Om half vijf sta ik onder de warme douche en rond zes aan de Pastis want het bier is op in Cafe du Commerse.
Tot morgen, Paco
19 maart - Op de knieën
Om 8 uur staat het petit dejuner klaar. De eigenaar van Gite is ook in de huiskamer omdat de afvoer van de keuken niet doorloopt. De Franse snuitjes die na mij binnen zijn gekomen hebben geprobeerd een pan spagheti door de keukenafvoer te werken. Le patron isnie blij.
Ik smeer hem na het ontbijt en loop in de richting van Chálon en Champagne. De GR route die ik zou moeten volgen wordt weer wat vreemd aangegeven dus ik volg gewoon de D hupelepup. Twee dorpen verde zou ik de GR weer op moeten pakken. Een zoekplaatje dus. Ik had wel eens wat rood-witte streepjes op van alles en nog wat ontdekt maar vanochtend ho maar. Uiteindelijk krijg ik ze toch in het visier maar of het allemaal klopt met de kaart? Volgens die kaart dus moet ik langs een soort van parallelkanaal van de Marne lopen. Die gracht is dus kompleet uitgedroogd. Uiteindelijk loop ik me vast in het struikgewas en moet dus die droge sloot over. Eerst de rugzak laten zakken en dan zelf erachteraan. Gaat goed en in de damwand zie ik een plaats om weer uit de droge sloot te komen. Verrassing alom: naast het droge kanaal ligt een slootje. Iets te breed om mij rugzak over te gooien en er dan zelf overheen te springen. Ik loop maar wat verder over het dijkje en moet steeds verder bukken om onder de takken door te komen. Op een gegeven moment zie ik twee boomstammetjes over de sloot liggen met wat dwarslatjes. De stammetjes zijn niet al te dik dus om het gewicht een beetje te verdelen gaat Paco op handen en voeten zonder nat pak deze barriëre over. Daarna wordt het een redelijk stuk kanaal parallel sur Marne.
Bij Chalon sur Marne besluit ik de stad in te gaan om mijn rekening te plunderen, misschien een tampon, een internetcafé en een koffie. Op de plaza major van Chalon is het genieten van een graad of 20 en de Charme van de Franse chica's. Na dit intermezzo loop ik weer langs het kanaal met af en toe een brug of sluis. Bij Pogny, ook sur Marne, zoek ik een slaapplaats. Ik moet nog efkes 4 km verder. Het wordt La Chausée sur Marne. Wereldtent, net een apréskihut. Er wordt wat moeilijk gedaan over een slaapplaats. Het blijkt de laatste week voor het einde van het jachtseisoen te zijn dus loaded. De eigenaresse bladert door papieren en weet een oplossing te verzorgen. De keuken is subliem deze plaats blijft in mijn constant memory opgeslagen.
Kan tot op heden niet klagen. Geen blaren af en toe wat spierpijn, en maar mooi weer. Er is veel te doen en inmiddels spreek ik net zo goed Frans als Daniël Nederlands. Verder blijkt mij nog een Nederlander voor te zijn. Ik wil dus weten wie dit is.
To be continued. Paco
20 maart - Kassie-an
Het ontbijt is snel achterovergedrukt en als ik de rekening betaal, staat een van de oude baasjes die ik gisteravond ontmoette alweer met een biertje in de hand. Het is dat hij andere kleren aan heeft anders zou je haast denken dat hij onder de bar slaapt.
Het rugzakje weer op en naar buiten. Het heeft wat gevroren vannacht. Ik wil me vandaag eens wat meer proberen aan een GR route te houden. Deze wordt op aangegeven door een rood-en-witte streep op bonenpaaltjes, etc. Het probleem is echter dat je ze makkelijk kwijt kunt raken. Vooral op spltsingen van paden. Dat overkomt me ook vandaag op een boerenpad en het valt me op dat ik veel te veel naar het Oosten gestuurd wordt. Dus maar weer de alternatieve route. Deze brengt me wel bij een Cementfabriek waar ik omheen moet. Hierna kom ik weer bij het parallelkanaal van de Marne terrecht. Vlak voor de plaats Vitry le François is toch wel een heel bijzondere constructie, hier loopt het kanaal via een brug over de veel lager gelegen Marne rivier heen. [Zie lichtblauwe speldjes op de kaart. AH]
In de redelijke stad probeer ik nog een internetcafe of een terrasje te zoeken maar helaas. Ook een stempeltje voor mijn Compostelapaspoort lukt niet. Dan maar de route af en rond een uur of vier strand ik in het gat Saint Rémy en Bouzemont. Bij binnenkomst loop ik gelijk langs een Gite maar nieumand thuis. Als ik verder loop is er nog een Gite naast de Tabac een dame die passeert maakt me duidelijk dat de eigenaresaresse in het naast gelegen winkeltje moet bivakeren. Helaas ook geen leven te bespeuren. Dan maar een biertje. Volgens de Tabac-bardame moet er wel iemand zijn en tja alternatieven zijn er niet.
Mijn tweede poging heeft succes en achter de toonbank van het winkeltje staat een nogal stevige Franse madam. Zij heeft een kamer voor me en ik kan ook mee-eten. Dat komt mooi uit want een restaurant is er niet. De stevige mevrouw laat me de kamer zien en sleept zich letterlijk voort. Traplopen gaat nog langzamer. Maar de Gite is er leuk. Veel ouwe meuk natuurlijk maar Paco is tevreden. In het voorbijgaan van de huiskamer zie ik een computer staan. Ik vraag of deze aangesloten is op internet en ik hem mag gebruiken. Het is allemaal mogelijk. De badkamer heeft zelfs een bad en ik laat deze maar eens vollopen. Zo lig ik daar een uurtje te dobberen. Daarna maar eens de verhaaltjes wegschieten. De computer is echter met iets aan het werk dus laat ik die maar even. Er is inmiddels een Frans echtpaar op leeftijd aangeland en die blijven ook een nachtje. Vooral de man blijkt een hoog Louis de Funès-gehalte te hebben.
Als ik me wat verder over de planning van mijn route buig, komt er een man binnen die zegt dat ik naar de eetzaal moet gaan voor het diner. Er blijken inmiddels buiten het echtpaar nog een jong stel plus kleuter te zijn aan gekomen, plus een dame van middelbare leeftijd met een Amerikaans-Frans accent. Zij blijkt uit Canada te komen. Als ik het dus niet red met mijn Frans gaat het in het Engels verder. Een gemeleerd gezelschap dus. De eigenaresse komt zichzelf weer binnen slepen en we beginnen met een quiche en salade. Smaakt erg goed. De quiche vult snel de holle kies en daarna zou het hoofdgerecht moeten komen. Dit neemt echter wel een klein uurtje in beslag. We vermaken ons, hoewel de Parisienes beginnen wat ongeduldig te worden en de mannelijke helft trek er komische grimassen bij. Uiteindelijk komt er een schaal met een flinke zalm in rijst en spinazie + saus gedrappeerd. Aanvallen dus voor iedereen. Het kaasplankje komt wat sneller en als afsluiter een taartje. Koken kan de dame wel en gezien haar omvang geniet ze des te meer van haar eigen culinaire waar, ondanks het feit dat haar gewrichten er niet echt op gebouwd zijn. Gezien het feit dat het diner zo'n twee en een half uur geduurd heeft en het over elven is, begin ik maar niet meer over het internetgebeuren.
Paco slapies doen.
Het verhaal over 21 en 22 maart houden we nog even tegoed tot Frans weer een Gite heeft gescoord met Wifi. AH
Geen opmerkingen:
Een reactie posten