Weer even bijlezen dus...

[De mailtjes van Frans beginnen als hij 's ochtends opstaat in Saint Rémy en Bouzemont na het copieuze diner tot na elven. AH]

21 maart - De bosjes ingestuurd

Zolangzamerhand wordt Paco van avond- een ochtendmens. Zo rond een uur of acht ben ik gereed voor de strijd en ontbijt. Het Franse stel is ook compleet en vragen of ik al onbeten heb want er is nog helemaal niemand in de ontbijtzaal. Curieus. De stevige dame heeft mij wel gespot. Dus naar de eetzaal waar een aantal zaken van gisteravond nog op tafel staan. Afijn er ontstaat weer een heel ritueel en om negen ik kan ik uiteindelijk weg. Na wel de nodige grappen over de situatie met het Franse koppel gemaakt te hebben.

De omgeving wordt steeds bosrijker en daar kan ik doorheen. Standaard is de geklop van Woody Woodpecker. Zien doe ik hem echter niet. Verder kom ik steeds meer reeën tegen, die hem uiteraard snel smeren. Ook veel Fransen met kettingzagen die het bos, legaal of illegaal, bijhouden.

Ik kom door dorpjes met typische huizen met houten vakwerkconstructie waarvan er veel mooi gerestaureerd zijn. Vele zijn veranderd in Gites.

Het doel vandaag is Rosnay l'Hopital. Het blijkt dat Napoleon daar met wat andere legers heeft geknokt. Slapen in het dorp lukt echter niet en ik moet door naar Brienne le Chateau. Het is maar 7 km verder zegt de eigenaar van de Tabac zo rond vijf uur. Iedereen denk in auto km. Rond een uur of half 8 met de ondergaande zon stap ik het dorp binnen en weet mezelf met wat Franse hulp naar een hotelletje te loodsen. Er is nog een kamer vrij en ik neem eerst een sapje. Er blijkt nog een Pelgrim te zijn: Jos uit Vlaanderen. Aardige vent en we wisselen de nodige ervaringen uit. Hij is aan het stappen, waarmee wij wandelen bedoelen. Verder blijkt hij ook de Pelgrimstocht als sponsortocht te doen aangezien hij met anderen ook hulpprojecten in India opzet.

Genoeg gespreksstof tijdens het avondeten. En zo is er weer een stap- c.q. wandeldagje voorbij.
Paco

22 maart - Prikkeldraad

Als ik ga Frühstucken krijg ik een briefje van de waard. Hierop staat dat Jos al vroeg wakker was en maar is gaan stappen.
Gisteren was toch een lange dag dus ik maak geen haast. Het is zondag en de zon is er deze dag ook weer eens. Als ik Brienne doorloop kom ik nog een cafe tegen en loop ff naar binnen. Ik vraag of zij aan open Wifi doen. Helaas in het hele dorp niet. Met het bekende stokbroodje op stap ga ik weer op pad. Er komt wat hoge bewolking opzetten en de zon wordt zwakker. Het blijft gelukkig droog en na een dorpje gepasseerd te hebben zie ik een stapper met rugzak in de verte voor me. We worden het bos weer ingestuurd en op een gegeven moment zit Jos langs het pad te picknicken. Zijn plan is naar La Loge aux Chévres te komen, ik wil nog wat verder naar Villeneuve au Chêne.

La Loge aux Chévres moet aan het eind van het bos liggen. Ik denk weer wat te kunnen afsnijden maar dat levert me wel drie prikkeldraadbarriëres op. Daar wordt ik ook steeds handiger in: rugzak af, die eerst over het hek en er dan zelf overheen. Bij de kerk maak ik even een pauze en ach die vier km verder moet geen probleem zijn. Dus wandel ik door. Als ik Villeneuve au Chêne binnenloop zit ik al te denken aan de zinsopbouw om de weg naar de plaatselijke B&B te vragen. Niet nodig, ik loop er zowat tegenaan. Op de druk van de bel zie ik gelijk beweging ontstaan. De deur gaat open en ik vraag of ik kan overnachten. Welke van de vijf kamers ik zou willen hebben? De man is ontzettend aardig. Of ik koffie wil? Nou! Ik voel me er gelijk thuis, mooie huiskamer. Zijn vrouw komt binnen en spreekt zelfs een paar worden Nederlands. Of ik ook net telefonisch gereserveerd had. Nee dus, oh dan moet er nog iemand komen. Na een half uur stapt Jos binnen die voor alle zekerheid maar even gereserveerd had. Een fles met zelfgemaakte cider komt op tafel en de eigenaar komt er ook bijzitten. Daarna stelt de vrouw van de eigenaar, trouwens best wel een schone madam, voor dat wij ons kunnnen gaan opfrissen in de kamers waarin wij overnachten. Een balzaal voor ieder met twee persoonsbed en douche. Hier kan geen hotel teggen op. 's Avonds krijgen wij ook nog een erg goed tig-gangenmenu erbij met een vino tinto en wanneer wij willen ontbijten morgen. Jos vindt kwart voor acht een mooie tijd.

Ook nu is de dis weer uitbundig. Geen eierdopje jus de orange en een geplette sandwich. Ik krijg ook nog een sandwich mee. Alles voor vijftig Euri. Deze tent kan ik blindelings terugvinden.
Paco

23 maart - Lapin

Jos is wat eerder weg, maar bij het eerstvolgende dorp lopen we weer naast elkaar. Twee Franse motoragenten komen nog even buurten of ze ons kunnen helpen en vermoedelijk ff controleren wat voor volk er in hun regíon rondloopt. Als ik één van hen vraag of ik voor Compostela naar het zuiden moet, begint hij te lachen en ze rijden weg. Na een colletje neemt Jos pauze, ik loop door na Jos gegroet te hebben.
Jos wil in Bar sur Seine stoppen. Ik ben daar rond een uur of twaalf en vindt dat erg vroeg. Ik loop verder en via sms breng ik Jos op de hoogte. We spreken af elkaar te informeren als een van ons Compostela bereikt.
Rond een uur of vier bereik ik een gat met de naam Aviry Lingey. Hier moet slaapaccommodatie zijn. Volgens een van de bewoners is er een Gite in het volgende dorp. Als ik dat bereik, lopen er in het centrum twee dames. Ik vraag waar de Gite is maar volgens hen is er niks. Ik laat ze de lijst zien en zij bellen even met de burgemeester. Die komt even later gewapend met sleutel en stempel de deur van een naast de school gelegen slaapzaaltje opendoen. Boter bij de vis, en morgen om acht uur komt ze de sleutel ophalen. Hoe zit het met een restaurantje om te eten. Er is helemaal niets in het dorp. De twee Franse dames bieden aan dat ik bij hun kan komen eten en ik wordt om half acht opgehaald.
Om half acht staat er een Rolls voor de school, geintje zo'n stoffig Frans bakkie, en we rijden naar het huis van Leontien. In de keuken staat al wat te pruttelen. Of ik Champagne wil, dit is geen geintje. Liefst een rode wijn. Kan ook dan hebben de dames de fles Champo alleen. Het eten is prima en Franse rode wijn helpt prima om Frans te spreken. Vooral Le Pan en Lapin liggen erg dicht bij elkaar en de laatste schijnt ook nog in de volksmond voor vrouwen gebruikt te worden.
Afijn het is een gezellige avond en ik wil ze wat bijdragen in hun financiële behoeften maar dat willen ze absolute niet. Ik wordt weer netjes bij mijn tijdelijke onderkomen afgezet.
Weer een bijzondere dag.
Paco 

24 maart - De man die bakt

De vrouwelijke burgemeester is netjes op tijd: acht uur sta ik met de rugzak op mijn schouders en overhandig ik haar de sleutels. Het is buiten grijs en de boel is wat nattig. De Française merkt al op dat het Froid is. Als ik buiten kom vallen er wat hagelkorrels. De hoeveelheid valt echter mee dus gaan met die banaan. Gezien de nattigheid vind ik het geen plan om door of langs akkers te gaan banjeren: de schoenzolen worden zeker twee keer zo dik. Ik volg maar gewoon de geasfalteerde "D" weggetjes. Deze actie onteemt mij de mogelijkheid iets van afsnijwerk te doen maar blijkt later toch zijn voordeel te hebben.
Paco is niet de man van zonder ontbijt op stap maar helaas ik moet nog een paar uurtjes wandelen met water als brandstof. Voor een keer moer dat lukken en nog wat vet afbranden kan ook geen kwaad.
In het volgende dorpje waar ik netjes links van de weg loop komt een bestelbusje me tegemoet rijden die voor mij bij een huisje stopt. Ik wil er omheen maar wat blijkt, de rijdende bakker. Ik scoor een vers en knapperend stokbroodje en de man heeft ook nog van die lekkere vegetarische sjokolade pattiserie. Dus het voedzame deel van het ontbijt is opgelost. Een Gaggia expresso machine behoort helaas echter niet tot zijn uitrusting.
Het blijft redelijk droog en ik loop door fraaien valleitjes. De golflengte van de heuvels is in dit gebied wat korter dus meer stijg-en daalwerk. Een km of 10 voor Tonnerre komen er wat Mirages van de Franse Luchtmacht laag langsdenderen. Best wel koel. Achter mij komt er nu echt regen aan. Dus de regen rugzak cappuchon maar te voorschijn gehaald en in de luwte van het bos langs de weg probeer ik het ding om te doen. Over mijn hoofd lukt wel maar het achterste deel over de hoge rugzak minder. Ik sta zo een kwartier te etteren en voor de sporadisch passerende automobilist moet het een intressant spektakel zijn. Het wordt echter weer lichter en droog dus weg met dat mormel.
Zo loop ik rond vier uur eerst de nieuwbouw van Tonnere binnen en daarna de oude binnenstad. Geen verkeerd dorp en ik duik de eerste Tabac binnen die ik op mijn weg zie. Een muffe tent met nog muffere mensen maar wel lekkere koffie. Er moet een toeristen office zijn dus daar maar eens heen voor slaap accomedatie ik kan ook de computer gebruiken waarmee ik het net op kan. Dus vlug de meel bekeken, wat beantwoord en voor het blog nogmaals mijn GPS tracks naar Webmaster Alfred gestuurd. Ik blijk weer voor weing een Pelgrim slaapgelegenheid te kunnen krijgen. Tevens een fraaie stempel in het Compostela paspoort. Er zijn wat pelgrimkamertjes georganiseerd in een deel wat een klooster moet zijn geweest en waar ook Franse Scouts in bivakkeren. Omkleden en maar eens op zoek naar een warme hap. In een restaurantje opereer ik wat escargotschelpen en als hoofdgerecht eendeborst. Ik begin de Dijon mosterd steeds meer te waarderen. Dit als vervanger van Spaanse peper.
Na het kaasplankje en koffie is het uit met de pret. Ik ben de laatste klant en ze doen hun best mij zo netjes mogelijk de tent uit te krijgen. Bijna overal de lampen uit, staan gapen achter de bar enzovoort. Het is pas kwart over negen. Afijn ik ga maar terug naar het padvindershotel. Daar aangekomen blijkt het hek dicht en er is alleen een code kassie plus een bel. Op de bel wordt niet gereageerd en een Code heb ik ook niet. Er is nog een steegje aan de zijkant en ik loop daar maar in. De muurtjes zijn niet zo hoog en ik voel of er prikkeldraad of afgebroken glasscherven op de rand liggen. Nee dus via een steen en een deurklink kan ik over het muurtje komen. Er staat gelukkig ook geen rotweiler op mij te wachten dus kan ik vrolijk mijn pelgrims bedje weer in.
Paco 

25 maart - Skies vergeten

Ondanks het feit dat het tijdens mijn klimpartij afgelopen avond helder was en dus veel sterretjes hebben kunnen genieten van mijn klauterpartij is het helaas grijs. Ik ben nog geen twee straten verder en het begint te druppelen.
De regenrugzak capuchon maar opgezet. De straat wordt al lekker nat. Ik loop langs een café en zie binnen het volk achter de koffie met croissant. Verleiderlijk maar ik laat mij niet kennen. Bij de bakker maar ff een stokbroodje halen. Als ik Tonnerre uitloop begint het wat harder te regenen en nog natte sneeuw ook. Door de nattigheid zie ik een dorpje in mijn looprichting liggen. Daar maar ff schuilen en als het niet beter wordt terug naar Tonnerre. Het begint gelukkig lichter te worden en het stopt min of meer met regenen. Dus gaan we door. Ik loop de Chablisstreek binnen maar het begint weer enige tijd te regenen. In een klein gehucht vindt ik gelukkig een restaurantje met openhaard en kan opdrogen en wat eten. De lokalen ziten aan de warme hap dus waarom niet. Een vin rouge erbij en koffie na dan moet het wel weer kenne.
Helemaal droog blijft het niet maar rond een uur of half vijf loop ik de plaats Vermenton binnen. Ik passeer enkele intressant uitziende uitbaters maar ga eerst maar op zoek naar een slaapplekkie. In het centrum is een hotelletje. Als ik naar een slaaplaats vraag, vragen ze mij of ik op weg naar Compostella ben. Ja natuurlijk, ik krijg een adres van de pastorie op die overnachting aanbiedt voor pelgrims. Op het adres is echter niemand aanwezig, hoewel er komt net iemand aanrijden. De koster dus. Als ik rond een uur of zes terug kan komen wordt alles voor me geregeld.
Zonder al te veel moeite wordt ik voorzien van slaapplaats, warme hap en petit dejeuner.
Paco

26 maart - ?

[Vermenton - Vézelay. Stukje zat er eerst niet bij. Toegevoegd op 7 april. AH]

Vermenton-Vezelay
De presberthy laat mij na het ontbijt met stempel de kerk zien en legt het een en ander van de historie uit. Er is nogal wat aan veranderd in de loop der tijden. Verder hangen er in de kerken altijd gedenkstenen met de namen van degene die het leven lieten tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Uit het aantal namen blijkt dat veel meer Fransen tijdens de Eerste dan tijdens de Tweede Wereldoorlog gedood werden. Gezien het feit dat het inwonertal kleiner was, had dit een hele grote impact.
Als ik na het standaard bezoek aan de plaatselijke boulangier de patiserie naar binnen heb gewerkt op een bankje, krijg ik een SMS-je van Paul, mijn oude schoolvriend die ik al eerder in Philippeville had ontmoet. Of ik vandaag Vezeley nog haal. 28 km maar, dus dat moet lukken. In eerste instantie loopt de route langs de rivier maar later, een km voor Vezelay, worden het toch wat heuveltjes en Vezelay ligt nu net op de hoogste. Als ik opeens van de toppen van de heuvels uitzicht over de omgeving heb, zie ik de stad in het zuiden liggen. Het moet voor de pelgrims in het verre verleden ook wel een indrukwekkend gezicht zijn geweest de stad in het vizier te krijgen. Zonder GPS, topokaarten en bergschoenen.
Het laatste weggetje gaat 200 meter recht omhoog. Als toegift dus nog een colletje van de eerste categorie. Ik kom gelijk bij de Basiliek uit. Maar eens binnen kijken. Geen mens te bekennen. Volgens mij zou er een soort van opvang voor Pelrims zijn. Vezelay is een afsluiting of begin van een etappe op weg naar Compostela en zelfs Jerusalem hoor ik later. Afijn na veel zoekwerk kom ik bij een kloostertje waar de geestelijke me aan een tampon kan helpen. Of ik ook van de Pelgrimsslaapplaats gebruik wil maken. Lijkt me een goed plan. Als ik maar niet te lang blijf. Eén overnachting, want het kan erg druk zijn. Ik krijg het adres en kan mijn rugzak kwijt.
Er is geen kip in de slaapruimten. Zes of meer kamers met per kamer 8 bedden of zoiets. Afijn eerst maar eens douchen en dan een vino tinto. Dat lukt allemaal en ik doe nog wat boodschappen en ga op zoek naar een boekje met de GR 654 route info. Een plaatselijk boekhandeltje heeft alles maar nu net niet het boekje met het traject Vezelay - Limoges.
Als ik door het stadje loop, staan Paul en Wilma ineens naast me met hun camper. Wordt het toch nog gezellig. Eerst een borrel en dan maar weer eens wat escargots uit hun huis zetten. Of was het nu iets met een Canard.
Wel lekker in ieder geval.
Paco

27 maart - Boerderijluchtjes en dierengeluiden
Toen ik gisterenacht tussen de klamme lappen schoof hoorde ik een geluid waar ik niet blij van wordt, regen en hagel. Dat was toen ik wakker werd ook nog een beetje het geval maar niet zo heftig.
Erg entiousast ziet het er niet uit dus eerst maar een de Boulangier plunderen en daarna een petit dejeuner.
Rond negen uur zijn deze festiviteiten voorbij en gaan we maar eens wat doen. Ik moet weer deels met de kaart en met de GPS op stap. Het probleem is dat vanaf Vézelay een noordelijke route en een zuiderlijke route lopen. De noordelijke correspondeert deels met de GR 654. Voor niet-insiders: één van de wandelroutes door geheel Frankrijk. Verder heb ik geen route-info van de Clerus mogen ontvangen. Hierdoor ontbreekt het mij aan info over overnachtingsmogelijkheden op de route. Tot nu toe is het echter goed gelukt dus we gaan er voor.

Het gebied rond Vezelay bevat veel heuveltjes dicht op elkaar dus het is veel omhoog en dan weer omlaag. Kan ik eindelijk eens mijn best gaan doen de GR 654 te volgen. Deze wordt aangegeven met rood witte indianentekens. Het komt er voor mij een beetje op neer dat op rechte stukken je de tekens met de regelmaat van de klok tegenkomt en als er meerdere afslagen zijn tja dan kun je ze gemakkelijk missen. Dat gebeurt mij regelmatig maar als ik zelf gedwongen verder navigeer kom ik ze opeens weer tegen. De route die ik volg gaat deels door het bos maar mijn plan is om schuin door te steken naar Nevers. Ondanks de dreigende wolken blijft het droog. Als ik boven op een bult ben kan ik mooi de regen zien vallen uit de buien om me heen. Mijn route blijft vrij van natigheid tot ik rond een uur of kwart voor een de rivier de L'yonne oversteek. Ik kan nog net een restaurantje induiken voor het begint te regenen. Scheelt weer een heleboel geneuzel met de regen rugzak capuchon. Het restaurant heeft een lekker Linse prutje op het menu en ik hoef toch niet te rijden dus een glaasje rode wijn mot kenne. Na de koffie is het ook weer droog buiten en gaan we weer stappen. Rond een uur of vijf ben ik bij de plaats Brinon Sur Beuvron aangeland. Hier is een Ferme die overnachtings mogelijkheden biedt. Helaas geen teken van leven. Ik vraag bij de buurman maar de Ferme is Fermé. Er moet wel een B&B in het plaatsje zijn bij de kerk linksaf enz.
Niemand thuis. Dan maar ff naar de plaatselijke kroeg. De madam van de B&B moet er wel zijn. Ik wacht tot kwart over zes, nada dus. Doorlopen maar richting de volgende grotere plaats. In een gat met de naam Bussy vraag ik aan een van de lui die met welriekende stal werkzaamheden bezig is of er slaapgelegenheden in het dorp zijn aangezien het eerstvolgende hotel 13 km verder is. In het dorp is dus niks maar als ik weg wil lopen zegt hij dat er 3 km verder een Gite is. Hij tekent voor me uit waar ik moet wezen en ik moet oppassen voor Chan de Chen. Ik ga weer op pad, 3 km eitje met vooruitzicht op een slaapplekkie. Inmiddels schemert het en ik hoor een dierengeluid wat ik niet kan thuisbrengen. Er is me al een paar keer gewaarschuwd voor die beesten die bij Asterix en Obelix op het menu staan. Juist ja everzwijnen. Ik heb nooit hun vocale kunsten mogen beluisteren. Rechts in het bos schiet iets weg wat weet ik niet. Het geluid komt weer terug en even daarna zie ik een ree wegschieten. Ik hoor een auto aankomen en ga wat meer links lopen. Hij stopt en het blijkt de stalwerkzaamheden odeur meneer te zijn hij heeft de mensen van de Gite proberen te bellen en brengt me wel ff.
Na bij drie locaties in het nabij gelegen dorpje Champlin gereden te hebben kan ik uiteindelijk mijn overnachting plekje binnen onder gezelschap van het echtpaar dat de Gite bezit. Een erg aardig stel en koste nog moeite worden gespaard. Verwarming opgedraaid etc. De Gite is een plaatje. Leuke eetkeuken, twee grote slaapkamers, gode badkamer etc.
Na een warme bak thee, Pain de Campagne en een warme douche probeer ik nog dit verhaaltje te schrijven maar ineens gaat de wekker rond 08:30 de volgende dag.
Paco

28 maart - De grote stad
Eerst maar eens rustig ontbijten na de tocht van gisteren. Ff buiten kijken grijs koud maar het regent niet meer. Rond half tien lever ik aan het aardige Franse stel de sleutels in en ga op pad richting Prémery. Dat lukt aardig het is frisjes goed om te lopen en er komt geen nattigheid naar beneden. Onder weg kom ik nog twee Gites tegen en later een Chambre D'Hotes. Als je ze nodig hebt, tja. In Prém loop ik langs een cafe/boulangier. Mooi zo'n combie. Koffie, taartje erbij en een broodje voor onderweg. Volgels met rugzakken worden een steeds bekender fenomeen en ze vragen niet meer waar je naar toe gaat maar waar je vandaan komt. Ik stap weer op en kijk of er een boekboulangier is dan kan ik eens een boekje met Gites of GR route informatie vinden. Geen boekwinkel dus. Dan naar de volgende bestemming Guérigny. Het weer wordt steeds aangenamer en ik kom zomaar op mijn gekozen weg tekens tegen dat ik op de historische Compostela route loop. Nu valt ook het kwartje t.a.v. De twee routes die ik van Vezelay heb zien lopen. De noordelijke is via de GR 654 en de zuidelijke de historische route. Mijn gekozen route gaat langs riviertjes en is bijzonder rustig. In Guérigny wat een groter dorp is vindt ik wel een boekwinkeltje maar de dame achter de kassa heeft niet de gewenste Guide. Een Chambre D'Hotes is er ook niet. Dan wordt het maar ff doortrappen naar Nevers. Met schemer loop ik de stad binnen. En in het centrum een hotelletje. Toch weer ff langer gelopen dan gepland. Morgen maar eens kijken of ik de Gite informatie kan downloaden.
Maar eerst even een Vino en wat eten.
Paco

29 maart - Goeje kikker
Nevers => Soncoin
Niet echt uitslapen na de tocht van gisteren: de zomertijd gaat in vandaag. Dan maar een tandje minder. Na het ontbijt maar eens kijken of er een stempeltje te scoren is in de Kathedraal en daarna eens opzoek naar Wifi, koffie of een internetcafé. De kathedraal staat in de steigers maar is wel open. Geen geestelijke met een tampon aanwezig. Op twee locaties drink ik koffie en probeer via mijn handcomputer of er een open internetverbinding is. Helaas. Het wordt tijd Nevers maar eens de rug toe te keren. Bij de brug over de Loire kan ik nog een mooi plaatje schieten.

Het is een flinke rivier. De routeaanduiding kom ik ook weer tegen, dubbel dus Compostelatekens en de rood/witte strepen van de GR 654.

Het gaat langs de rivier en daarna naar het zuiden. Over een kanaal waar ik langs loop ligt een viaduct en daar kan ik eens mooi in het zonnetje wat picknicken. Het is een fraaie dag en bomen en planten beginnen steeds meer uit te lopen.

Als ik in het volgende dorp Apremont sur Allier een D'Hotes kan vinden, wil ik daar stoppen. Het is een mooi plaatsje maar geen D'Hotes... Wel een bordje dat een dorpje verder in Neuvy le Barrois een D'Hotes is dus gaat de tocht daar naar toe. De D'Hotes heeft een kamertje maar niets voor mij te eten deze avond dus is het slimmer vindt de eigenaar dat ik ff door douw naar Sancoin. Om half zeven stap ik een relais binnen dat alles heeft: slaapacco, wijn en eten. De eigenaar heeft een staartje en is volgens mij van de "Easy Rider"-generatie, hoewel geen Harley voor de deur.

Het fenomeen van de Compostelastappers is steeds bekender. Nederlanders blijken overal iets achter te moeten laten zoals dieren hun geur. Bij landgenoten blijkt dit iets van de Nederlandse taal te zijn. In de kroeg zijn veel aan kikkers gerelateerde zaken te zien. En een mooie vrouw is dus een goeie Kikkeur heeft de eigenaar geleerd. Ik heb hem maar wijsgemaakt dat "lekker ding" wat gebruiksvriendelijker is.
Paco

[De rest is Frans nog aan het schrijven. Zoals altijd: wordt vervolgd! AH]