Back in Bissenis

Na het Petit Dejeuner zeg ik Paul en Wilma gedag. Zij gaan met hun Camper verder naar de Morvan en nog wat skieën. We proberen contact te houden zodat als zij op de terugweg naar Nederland gaan, we elkaar misschien wat zuidelijker kunnen onmoeten.
Het begin van de dag is weer grijs maar zonder regen. Door Philippeville heen gaat het verder over rustige weggetjes richting het zuiden. Ik loop een fraaie vallei in en kom een huis tegen met een tuin vol beelden van Boudha tot blote Inca's.



Daarna volgt een plaatsje met een Chateautje. Niet gek, maar wel wat achterstallig onderhoud. De koffie lukt vandaag wat eerder: zo rond kwart voor twaalf. Het lokale volk is echter al een stap verder want die zitten aan het bier en rode wijn en de mooie chica's liggen nog te slapen want die heb ik nog weinig gezien. Het kan echter ook aan te weinig kruisbestuiving liggen.
Ik ga weer verder en kan een stuk door een bos heuvel af. Ik loop een soort van camping binnen met wel erg modderige paden. Gelukkig is het asfalt dicht bij en via een stuwmeer kom ik toch in de richting van de Frans-Belgische grens.
Ik heb vandaag alleen de GPS kunnen gebruiken, omdat de kaart tot Philippeville ging. Vlak bij de grens zie ik het eerste echte teken van de Camino, een bordje met de schelp en dat ik nog maar 2500+ km te gaan heb. Da's fraai: in Amsterdam had een Compostelaganger een bordje opgehangen met 2400 km. Wat heb ik al die tijd gedaan. Belangrijk is: Paco is back in Bissenis.



Ik kom in Rocroi aan wat dus een oude vestingstad is. Dezelfde structuur als Naarden vesting. In het centrum plof ik neer in een kroeg na netjes Bonjour te hebben gezegd. Ik wordt beantwoord door een stel in het Nederlands. Ook wandelaars dus: Marius en Mieke uit Valkenswaard. Via hen kom ik in een leuke Gite terecht en ik besluit een dagje eraan te plakken om mijn ledematen ff te laten rusten. We eten met z'n drieën en ze hebben wel het een en ander te melden.
Paco loopt dus niet meer alleen: er zijn kapers op de kust, hele vroege.
Gr