Tikkie terug

Vandaag maar eens proberen in de buurt van Charleroi te komen. Na het ontbijt in boeren stijl wandel ik weer richting zuid met als doel Jeneppe of Sanbreville. Ik passeer wat leuke dorpjes maar die liggen in vergelijking met het noorden steeds verder uit elkaar en weinig horeca. Tussen de dorpjes grote akkers en ik kan flinke stukken afkorten door x country te gaan. Het is een fraaie dag met veel zon.
Als ik in Chastre bij een stationetje een kroeg tegenkom krijg ik trek een Walonische Capu te gaan gebruiken. Binnenkomend met de blauwe pukkel op mijn rug begint een van de klanten die om 12 uur al aan het bier zit mij te informeren dat Compostela wat verder in het zuiden ligt. Zo pelgrimachtig ziet Paco er nu toch ook weer niet uit. Als hij vraagt naar mijn werkelijke bedoelingen en ik hem vertel dat ik dus naar Compostela op zoek ben wordt hij geïntresseerd. Van kaartlezen heeft hij geen fromage gegeten. Dus wel gezellig maar ik heb er niets aan.
En verder gaat de trip weer, ik kom nog langs een kerkje met een open deur. Eens kijken of ik een stempeltje kan krijgen. Helaas geen geestelijk kip te bekennen. Hierna passeer ik een Frans kasteeltje genaamd Mielmont en kruis dan de snelweg Charleroi -> Namen. Op een stuk steen kan ik wat later eens een bammetje eten en in de zon zitten.
Na de rust gaat het richting Jeneppe waar ik even na vieren aankom. In het centrum kom ik een bordje tegen Hotel de Village. Heb het pandje gevonden maar kwam er niet achter wat het nu wel was. Tweede optie een plaatselijke kroeg, helaas hier kwam ik ook niet verder. Aan de overkant was het politiebureau maar dat was gesloten, dus maar een deur verder, gemeentehuis of zo. Een aardige meneer achter een groot bureau vroeg me of hij kon helpen. In mijn paasbeste Frans zei ik dat ik een Pelgrim was op weg naar, juist ja en op zoek was naar een slaapplaats in het dorp. Hij begreep me zowaar en zei dat het moeilijk was in Jeneppe. Er was wel wat in de buurt: een Gite, dat klonk mijn wel als muziek in de oren. De secretaresse was zo vriendelijk om op te bellen. Helaas vol. De aardige meneer ging er trouwens steeds meer woordjes Nederlands in gooien. Zal vast niet aan mijn uitmuntende Frans gelegen hebben. Het resultaat was uiteindelijk een hotelletje 4 à 5 km terug. Tja je mot wat he. Dus zit in St. Martin, een van de velen maar deze ONO van Charleroi. Heb wel geleerd dat je in dit gebied de hotels niet moet verwachten in het centrum van een dorp. Ze zitten vaak op de vreemdste plaatsen maar daarom niet minder leuk.
Morgen maar eens kijken of ik richting de Franse grens kan komen. Komt trouwens nog meer mooi weer aan volgens Ukkel. Vraag me verder af of de pelgrims vroeger ook Foi Gras op het menu hadden om over Wifi maar niet te praten.
Paco