Kippenhok

30 april 2009

Viana-Najera

Rond zes uur worden de meeste Pelgrims onrustig in de Refugio's of Albuerges. Douchen, pielen poetsen, slaapzakken terug in hoezen gestopt, rugzakken weer gevuld met de schone of vuile kledingstukken. De pelgrim die dit patroon gewend is probeert een maatje te vinden om een leuke discussie op te zetten.

Om zeven uur vindt ik het wel mooi en stort mij ook maar in de strijd om te wassen en te plassen. Mijn Duitse loopmaatje ligt nog voor Pampus en ik vraag de druktemakers een beetje rekening met hem te houden.

Na een Spaans ontbijtje gaan we lopen met als eerste stad Logroño. Best een flinke stad waar rond negen uur als ik daar aankom ook de boel net op gang komt. Na een recreatiegebiedje met een stuwmeertje gaat het verder naar het westen door de Rioja-streek. Veel wijnvelden dus, en leuke slingerende weggetjes. De processie van pelgrims is ook goed op gang. Je hoeft eigelijk alleen maar achter iemand met een rugzak aan te lopen en je komt in Compostela. Rond 12 uur loop ik een stukje met een Duitse pelgrim die in het eerstvolgende dorp zijn maatje opwacht. Ik besluit verder te lopen omdat het er in het westen niet zo florissant uitziet.

Rond vier uur kom ik bij Najera uit en begint het nog ff leuk te regenen.

Maar zonder mijn schoenen uit te hoeven wringen kom ik in de locale Albergue uit.

Het is nog niet erg druk maar wel volk van diverse pluimage. Canadezen, Koreanen, Italianen etc.

Als ik een biertje ga drinken in een plaatselijke bar wordt rond half zes het manvolk overgenomen door moeders die hun kids van school hebben gehaald. Spanjaarden eten laat en dus is het een koffie of een sapje. Het regent buiten dus ook de kids zijn binnen. Tijdens het schrijven van dit stukje vraag ik me af wat de voorkeur heeft: snurkers op een slaapzaal of deze tot kippenhok omgetransformeerde bar. In beide zaken ben ik zomaar ervaringsdeskundige geworden.

Na wat doen van boodschappen, morgen is het een feestdag, de 1ste mei, wordt het tijd om te gaan eten.

Als je goed Chinees wilt eten moet je naar een tent waar ook Chinezen eten. In Spanje is dat niet anders. Als ik aan de Rioja-bardame vraag of de wijn uit La Mancha komt en haar dan Tulipan de Rioja noem gaat alles gewoon vanzelf. De entrecote is punto. Als dessert een Chopito de Hierba.

En voor jullie tijd voor het woordenboek.

Paco

Een spanjaard met de naam David

27 april 2009

Sangüesa-Tiebas

Met een zonnetje in de rug verlaat ik Sangüesa en de route gaat de heuvels in. Je kunt bijna niet meer verkeerd lopen. Overal staan borden en paaltjes met aanduidingen van de Camino. Daarbij nog de rood witte streepjes, gele pijlen en divers geknutsel van vermoedelijk Pelgrims met torentjes van stenen.

Door het heldere weer is het zicht erg goed doch er is regen voorspeld en zo ziet het er ook uit.

Het gaat lekker omhoog omdat een heuvelrug gepasseerd moet worden. Hierdoor krijg ik een mooi zicht op de plaats Sos del Rey Cathólico. Uit de historie een belangrijke plaats gebouwd op een heuvel om strategische redenen. Je ziet de vijand lekker makkelijk aankomen en kunt teer en lood vast opwarmen in de magnetron.

Op het land waar ik doorheen loop staat veel triego (graan). Na enige tijd wordt het toch nog een beetje boetseren. Het water door de regen van de afgelopen dagen is niet één-twee-drie weg. Maar dat wordt door de plaatjes die je ziet goedgemaakt. Paarden met veulens etc.

Het pad wordt steeds leuker en hoewel de nodige natte plekken, krijg ik en mooi zicht over de vallei van Aragon die met wat bubbels doorloopt naar Pamplona.

Ik kom bij Monreal uit. Dit is een dorpje genoemd naar een berg die zuid-oost van Pamplona ligt. Beetje vroeg om al te stoppen dus ga ik door naar Tiebas. Wie er van gehoord heeft mag zijn vinger opsteken Maar er moet slaapgelegenheid zijn. Dus over het pad langs Monreal loop ik verder.

Vlak bij Tiebas, ook dit dorp ligt weer op een pukkel, rijdt ook een mountainbiker met bepakking onder de modder het dorp binnen. Hij is door het gaatje. Hij rijdt net zo snel omhoog als ik omhoog loop. Met fietsers had ik geen rekening gehouden.

We vinden de refugio en we hebben het rijk alleen. Zijn naam is David en komt uit Lleida. De naam David heb ik nog nooit gehoord in Spanje. We kenne wel met elkaar door de bocht en besluiten om samen te gaan eten. Ik kan nog verder schrijven maar hij gaat me als ik weer in Spanje ben Zaragosa nog eens fijntjes uit de doeken doen. Gezien mijn ervaring met slapen in wat grotere groepen vraag ik hem of hij snurkt. Een beetje zegt David. Ik heb weinig last van David en hij van mij.

Paco

[Ook op 20 april een nagekomen verslag geplaatst. AH]

SMS-bericht

Zit net voor Logroño. Paco

Verzonden:

21:36:15

29/04/2009

SMS-bericht

Zit in Estella. Inmiddels erg druk op de route. Paco

Verzonden:

19:20:25

28/04/2009

SMS-bericht

Zit in Tiebas, zuid van Pamplona. Varkens zaak bekend had net zin in chorizo. Paco

Verzonden:

19:01:10

27/04/2009

[Ik had Frans ge-SMS-t over varkensgriep. AH]

SMS-bericht

Zit in Sangüesa. Wifi doet het ook. Als ik gegeten heb zal ik weer eens iets in elkaar fietsen. 

Paco

Verzonden:

18:56:12

26/04/2009

[Op 19 april nog een nagekomen stukje toegevoegd. AH]

Nieuwe schoenen

25 april
Santa Cilia-Artieda
De weervoorspelling is niet zo gunstig dus ik besluit eerst maar eens nieuwe loopgerij te kopen.
Ik kan een lift terug naar Jaca krijgen en regel een paar bergstappers en een paar extra sokken aangezien een setje emmenthaler eigenschappen begint te krijgen.
Franse zweefvliegers die ook in de stad zijn nemen mij weer mee terug naar Santa Cilia. Het ziet er eigenlijk helemaal niet slecht uit en van de verwachte regen is weinig te merken. Het is natuurlijk aantrekkelijk te blijven hangen maar wat was ik nu eigenlijk aan het doen; lopen dus. En ik wil die nieuwe booties wel uitproberen.
Ik krijg van Toya proviand mee en mag alleen weg als ik vanuit Compostela een kaart naar ze stuur.
Ik loop nu op een pad naast de weg waar ik al vaak met auto met of zonder aanhanger of met de mountainbike over gereden ben. Ook hier in Spanje proberen ze je zoveel mogelijk bij de weg vandaan te halen.

Een km of vier verder bij Puente la Reina de Jaca gaat het weer een stukkie door het bos langs Rio Arágon. Hier staan en liggen allerlei bouwsels van grote kiezelstenen die overal te vinden zijn. De pelgrims knutselen blijkbaar ook nog wat af onderweg. Het lijkt wel klein Nepal.

Ik krijg toch met wat water van boven te maken. Gelukkig niet zo lang. Nattigheid van onder komt steeds vaker voor in de vorm van riviertjes zonder brug. Je zoekt het maar uit hoe je erdoor of er overheen komt. Het is ff zoeken maar meestal lukt het wel om de waterpartijen te passeren zonder schoenen uit te doen. 

Het landschap is erg varierend dus de weggetjes ook. Als je weer een bultje opgeklommen bent kun je daarna weer fijn naar beneden. 

Zo rond vijf uur kom ik in Artieda aan waar ik in een Pelgrim Auberge zou moeten kunnen pitten.
Eerst maar een vino tinto als ik in een kamertje met twee stapelbedden een slaapplaats heb toegewezen gekregen. Twee plekken zijn al bezet door een Duitse meneer en een Spaanse Señor. Tevens zwerft er nog een Italiaan rond met zijn vader en moeder van in de 70.
Na enige tijd komt er ook nog een Roemeense roodharige het mannen domein onveilig maken.
Het is een gemeleerd gezelschap. De Spanjaard vindt de paden veel te zwaar en wil langs een weg lopen. De Italianen kunnen nog veel sneller kwekken als de Spanjaarden en ze zijn redelijk veeleisend.
Het blijkt dat de Chica's uit Burgos het al uitgebreid over mij gehad hebben als mijn Spaanse naam Paco boven water komt. We eten met z'n allen en er staat o.a. pasta op het menu. Dat eten de Italianen ff niet want Spaanse pasta. Tja.
Hij heeft verder ook te veel naar Borat gekeken want Roemenië krijgt er ook flink van langs. Land waar men nog met kar en paard naar de supermarkt gaat. Ik merk op dat het in zuid-Italië nu ook zo welvarend is.
Intressant allemaal en aardige discussies. Rond een uur of elf vindt ik het wel mooi en ga maar eens pitten. Dat lukt niet geheel want er blijken nu twee Bob de Bouwers op de slaapkamer te zijn. Als de ene ff pauze neemt tijdens het zagen neemt de ander het gewoon over. En, simultaan zagen kunnen ze ook. Alles went en het is maar tijdelijk.
De nieuwe schoenen doen het trouwens best wel goed.
Paco

Spanje - thuis

23 april - Een lekkere kluif

Candanchú-Jaca

Van de bovenverdieping waar ik slaap staat het raampje open en als ik wakker wordt kijk ik tegen een strakblauwe lucht aan en besneeuwde bergtoppen. 

Het lukt weer niet op tijd weg te komen. De eigenaar die het ontbijt regelt is een vroege vogel en zit al op zijn praatstoel. Hij is een bergspecialist en weet alles over de regio. Welk skigebied onder welke gemeente hoort, erosie van de bergen, noem het maar op. Half tien vind ik het wel mooi en ga op stap. Wat ik gisteren omhoog gestapt heb moet er in principe weer af. Twee keer stap ik door de sneeuw. Maar de temperatuur is goed en al snel loop ik in T-shirt en broek met gedemonteerde afritspijpen.

Het bergpad is erg gevariëerd over kale struiken en dan weer door een stukje begroeing.

Onder weg kom ik een skelet van een schaap tegen. Daar hebben de gieren een lekkere kluif aan gehad. 

Hoe lager ik kom des te meer wint de begroeiing het en wordt het meer bos met veel naaldbomen. Deze ruiken erg lekker. Estacion de Canfranc bereik ik al redelijk snel. Dit was vroeger een verbindingsstation van de weinige treinverbindingen die Spanje had met Frankrijk. Het station is qua architectuur erg bijzonder en wordt gerestaureerd. Het is nu een eindstation van een boemeltje wat twee keer per dag via Huesca naar Zaragossa gaat. Maar goed ik kan er wat zaken voor de lunch kopen en rond een uur een uur zit ik aan een waterval wat te nassen.

Daarna gaat het verder met voor Paco zeer aangename temperaturen. De omgeving is mij erg bekend omdat ik er al diverse keren met de auto gereden heb. Maar lopend is toch anders.

Om een uur of drie is het wel tijd voor een biertje. Voordeel in Spanje: je vind altijd wel iets waar je kunt eten en/of drinken.

Bij een zeer intressante brug over een brede maar niet al te diepe rivier, waar de Pelgrims dus overheen moeten, zie ik drie dames-pelgrims worstelen. De grap is dat er wel pilaren zijn maar de verbindingstukken ontbreken. 

Het is voor mij ook een hele truc droog over te komen. Lopen kan niet om dat de pilaren te klein zijn en te ver uit elkaar staan. Door de rugzak ligt het zwaartepunt ook nog lekker achterlijk.

Het contact maken met de chica's gaat makkelijk. De drie dames komen uit Burgos. En we lopen de laatste km-tjes gezellie met zijn vieren op naar Jaca, waar we eindigen in de Pelgrimsherberg van de stad.

Er is ook een feest gaande van de provincie Aragon. Dus snel inschrijven, douchen, omkleden wat zaakjes wassen en op naar de Tapa's en Vino.

Paco

24 april - Bekend terrein

Jaca-Santa Cilia de Jaca

Op de slaapzaal is behalve de Burgosche Chica's ook een meneer van Duitse afkomst neergestreken. Helaas een Bob de Bouwer. Het licht is nog niet uit of er gaat weer een bos onder het mes.

De dames durven in de morgen nog te vragen hoe ik geslapen heb. Ik zeg ze gedag want zij willen een rugzak kopen en ik ga aan de wandel. Misschien kom ik ze onderweg nog tegen het is best wel een leuk stel en één heeft een, juist ja.

Eerst naar het cafe voor een ontbijtje en een koffie. Lekker land toch: altijd is er wel iets open als je wilt eten of drinken.

Daarna ga ik netjes de route volgen naar Santa Cilia waar ik vermoedelijk deze dag ga crachen. Weinig kans dat ik bij Casa Angel of het vliegveld waar ik altijd vlieg weg kom.

Het pad van de camino loopt tegen de heuvels en hoger dan de weg. Hierdoor een mooi uitzicht over de hele vallei. Rond elf uur komt het dorp in zicht en zie ik het veld liggen. Als ik het dorp inloop wordt er net een zweefkist omhooggesleept.

Toya en Angel, die het hostel runnen, zijn verrast als ze me met rugzak zien. Ik krijg gelijk een slaapplaats. Er zit nog een andere pelgrim binnen aan een biertje en een bocadillo met tortilla en jamon. Uitstekend plan dus Toya brouwt dat ook voor mij in elkaar. Even later komt er nog een Pelgrim binnen, een lange Spaanse vent. Dus zitten we weer van alles aan loopervaringen uit te wisselen. De lange werkt bij de politie van Zaragossa, aardige vent met optimistische kijk op het leven. Hij kan alleen dit weekend maar lopen.

Ik loop naar het vliegveld en ook daar zijn ze verrast me te zien, maar niet minder hartelijk. Het is weer eten en drinken en praten geblazen. 's Middags help ik nog even op het veld mee om de zweefkisten de lucht in te krijgen. Er is ook nog wel een kist voor mij vrij maar ik heb helaas al een biertje op. Het is wel erg lekker weer en goed zweefvliegweer. Er lopen nog wat Engelse en Franse zweefvliegers rond. Krijg wel de info dat het weer morgen niet al te best is.

Rond een uur of zes ga ik mij maar eens douchen en omkleden. Kan ik nog wat aan de foto's en de verhaaltjes doen. Om negen uur Aragonees eten..

Paco

SMS-bericht

Heb me met moeite los kunnen trekken van St Cilia. Heb nieuwe schoenen. Weer viel erg mee, zit in Artieda. Paco

Verzonden:

17:36:44

25/04/2009

[NB: Ook op 18 april is nu aldaar een dagverslag toegevoegd. AH]

SMS-bericht

Weinig km vandaag. Zit in Santa Cilia de Jaca en ben langs vrienden op het vliegveld gegaan. Zit nog net niet in een zweefkist. Paco

Verzonden:

14:52:08

24/04/2009

De laatste grens

21 april - De belasting
Oloron-Bedous

Om half acht gaat de wekker en kijken we eerst maar eens naar buiten. Nat dus maar niet de plensbuien waarvan ik vannacht een paar keer wakker geworden ben. Nadat alles weer ingepakt is eerst maar eens ontbijten. Klaus gaat ook mee. Een bar naast de bakker wil ons best van ontbijt voorzien. Hij doet de koffie en wij halen onze zaakjes bij de bakker.
Na dit intermezzo gaan we op stap in de motregen. Dicht bij de bergen maar er is niks van te zien. Van Oloron naar Spanje is voor mij bekend terrein. Diverse malen heb ik het stuk met auto en aanhanger gereden. Klaus raak ik ergens kwijt. Maar een km of 10 zuid van Oloron heb ik er ineens een vriend bij. Een viervoeter, zwart en geen idee wat voor ras. De hond blijft met mij meelopen, geen idee wat hij in mij ziet. Hij heeft wel een halsband. Het beest loopt voor mij uit en als ik blijf staan komt hij terug. Een dorpje, twee dorpjes, moet jij niet eens terug? Bij een kruising en café vindt ik het wel mooi en duik even de kroeg in om wat op te drogen en een koffie. Binnen is een bandje aan het oefenen. Braziliaanse Jazz, Franse tekst, twee dames en twee heren. Een dame speelt behoorlijk goed viool. Ze heeft trouwens ook een brilletje. Na een paar keer oefenen van het Brasil stuk gaat het over op Balkan muziek met Arabische invloeden. Het dagje begon zo saai en grijs. Je zou er bijna warm van worden.

Maar ja we moeten toch weer verder. Dus de grijze natigheid maar weer in. De viervoeter is terug naar huis of heeft een andere baas gevonden. De parallelweg van de N-134 houdt op te bestaan en dus worden het tracks langs de rivier die er ook nog loopt. De ene keer rechts en de andere keer links. De boel is behoorlijk nat door de huidige regen en die van de afgelopen dagen. Het is vaak zoeken je voet op en niet doorweekte plaats te zetten. Jammer want voor de rest is het een leuk en gevariëerd pad. Het lijkt de belasting wel; leuker kunnen we het niet maken, natter wel. Onder een overhangend stuk rots is het droog en ik klim wat omhoog om daar eens even wat te nuttigen. Na enige tijd komen er een vrouw en man langs die ik nog niet gezien heb. Zij groeten en gaan verder. Na een kwartier komt Klaus voorbij, blik op het pad gericht en ziet mij hemaal niet. Als ik hem roep schrikt hij van me. We babbelen wat en hij gaat weer verder. Na enige tijd ga ik ook de regen maar weer eens opzoeken.
Het stelletje heb ik snel weer ingehaald en Klaus zie ik rond vijf uur bij het plaatsje Bedous lopen. Volgens mij kan ik daar wel overnachten want ik ben klaar met de regen en de boel moet ook nog droog. We belanden uiteindelijk in een Pelgrims Gite waar ook al een Oostenrijker blijkt rond te hangen.
Leopold uit Innsbrück.
Na de schoenen en andere zaken schoongemaakt te hebben en bij dd verwarming gezet gaan we maar eens wat inkopen doen om te kunnen eten. Dat lukt ook heel aardig en we krijgen ok nog de open haard met houtskool aan de praat. Toch weer een apart dagje.

Paco

22 april - De laatste grens
Bedous-Candanchú

Na de Frühstukwedstrijd Duitsland-Oostenrijk-Nederland gaat ieder weer op pad. Het is droog, ik bedoel het regent niet meer. Oostenrijk will naar Borce toe, Duitsland weet het nog niet en ik wil toch wel kijken of ik Somport, de Frans-Spaanse grens, kan halen. Het dal wordt echter steeds nauwer. In eerste instantie kan er nog wel via een pad gelopen worden maar het worden ook stukken langs de N-route die gelukkig niet zo druk is. Rond twaalf uur kan ik wat eten in het zonnetje dat erbij gekomen is in een Frans bergdorpje. Na de hap ziet het er qua afstand niet al te slecht uit. Ik verslik me echter door een foute weg te kiezen en door de matige aanwijzingen van de wandelroute. De Camino looptt hier samen met de GR 653 en de GR 10 of 11. De laatste hebben allebei een rood/witte markering.
Dit brengt me op een fraai en steil pad dat mij op een gegeven moment in een nauw zijdal brengt. Helaas weg van de route. Terug dus en langs de N-weg verder.



Rond half vijf wordt het klimmen steiler en op een klein stukje na blijf ik langs de autoweg lopen tot de afslag van het verkeer dat de tunnel neemt en het verkeer wat over de pas gaat. Er wordt nog geskied en er komt alleen verkeer naar beneden en dat is niet veel. Na de eerste bochten is de sneeuw al te zien. Door het mooie weer zijn de uitzichten erg fraai. Rond zees uur passeer ik de pas en dus de grens. Spanje.


Ik zie de bergrugen waar ik regelmatig met mijn zweefkist boven gehangen heb. Op de top kom ik nog drie mannen en een vrouw tegen. Ook al Oostenijkers uit Vorarlberg. Wilden blijbaar eens wat anders. Ik zoek een slaapgelegenheid voor Pelgrims op in Candanchú, een skioord 1 km van de grens. Een leuk chaletje en ik kan weer lekker Spaans koeterwalen.
Dat denk ik tenminste want tijdens het eten met twee telemark ski-instructeurs en een inwoner van Zaragossa blijk ik af een toe Franse woorden te gebruiken.
Zo beïnvloed ben je dus na ruim en maand in Franstalig gebied rondgedobberd te hebben.
Paco

SMS-bericht

Sta in Jaca met een rode wijn, tapas, rete mooi weer en heb de laatste uren met 3 chicas uit Burgos opgelopen. Ben weer helemaal thuis. Paco

Verzonden:

19:57:15

23/04/2009

SMS-bericht

Ben net over mijn hoogtepunt heen en kan weer Spanisch kwatschen. Paco

Verzonden:

18:14:58

22/04/2009

En ik snurk in Candanchu. Paco

Verzonden:

18:46:23

22/04/2009

SMS-bericht

Hang nu rond in Bedous. Beetje nat dagje. Paco

Verzonden:

18:06:00

21/04/2009

SMS-bericht

Zit in Oloron. Inmiddels Spaanse Flamenco op de achtergrond. Paco

Verzonden:

19:30:16

20/04/2009

[Nagekomen dagverslag gepaatst op 30 april. AH]

20 april - Heuveltjes

Pau-Oloron

De Marie of Hotel de Ville is niet in staat om mij een tampon te verstrekken. Dus proberen we maar het Bureaux de Toerisme. Die helpen me wel en daarna de stad uit richting Oloron maar eerst naar de Boulangier. De dame achter de vitrine heeft een lekkere versgebakken pain du campagne voor me en een chocolade croisant. De dag kan niet meer stuk. Dat loopt dus vandaag heel anders. Zuid van de stad moet de route weer beginnen dus op die plaats zoek ik weer op palen, borden en stenen naar de rood-witte strepen of iets wat op de Compostelaschelp lijkt. Helemaal niks dus.

Dan maar het alternatieve plan met kaart en GPS. Ik kan weer een stuk afsnijden maar de heuvels hier zijn zeker 200 meter hoog en ik moet over een paar van die jongens heen. Trainingsdagje voor het echte werk zullen we maar denken. Na twee heuvels gaat het echter mis. Volgens de kaart en GPS moet ik over de derde kunnen lopen via één of twee paden. Ik kom echter steeds verkeerd uit en kan niet verder omdat de weg privé is met kettingen enz. Dat kost aardig wat tijd en ik kan niet anders dan een D-weg te nemen. Op een kruising staat echter dat weg na 4 km afgesloten is i.v.m. werkzaamheden. Een omleiding wordt ook niet echt aangegeven.

Ik besluit eerst op een rustig plekje de inkopen maar eens op te peuzelen. Daarna vraag ik aan een automobilist die richting afgesloten weg rijdt hoe dat in elkaar steekt. 

Oh als je te voet bent kun je makkelijk langs de werkzaamheden. Dat geeft de burger toch weer moed want ik zag mezelf al kilometers omlopen.

Ik kan de werkzaamheden inderdaad voorbij en kom rond een uur of vijf in Oloron aan. Kan ik nog net een stempel halen bij Hotel de Ville en ik vind ook nog een slaapplaats in een Relais voor Pelgrims. In eerste instantie heb ik de kamer met een stuk of zes slaapplaatsen alleen, maar wat later komt er nog een Duitse mede-Pelgrim met de naam Klaus de kamer onveilig maken.

De wedstrijd Duitsland-Nederland eindigd in 1-1 want we drinken eerst een Belgisch biertje en eten samen een warme hap.

Paco

SMS-bericht

Zit in het centrum van Pau. De witte jongens zijn erg dichtbij. Paco

Verzonden:

16:54:54

19/04/2009

19 april - Thai
Arzacq Arraziguet-Pau
Dit is waarschijnlijk de laatste ochtend dat ik deze groep Fransen met het ontbijt zie. De meesten gaan via St. Jean Pied de Port en het stel dat met mij de slaapzaal gedeeld heeft gaat naar het westen via Biaritz en dan helemaal langs de Spaanse Noordkust.
Tijdens het petit dejeuner mogen we nog even 5 minuten genieten van een brandalarm dat niet afgezet kan worden.
Het ziet er uit alsof het weer een mooie dag wordt.
Iedereen gaat zijn eigen weg en ik dus naar het zuiden. Er komt steeds meer Baskische bouwstijl tijdens het lopen voorbij. Witte chalet-achtige huizen met typisch rode deuren en luiken. Na enige tijd zie ik twee rugzakken voor mij lopen die uiteindelijk toch een andere weg dan ik nemen. Daarna kom ik ze ook niet meer tegen.
Aangezien het zondag is, is het ook erg rustig met de auto's. Na een pauze rond de middag sta ik na door een stukje bos gelopen te hebben, voor het dal waarin o.a. Pau ligt. Een fraai uitzicht met de Pyreneeën op de achtergrond.

Daarna gaat het naar beneden het dal in en kom ik langzaam de voorsteden van Pau binnen.
Een beetje bekend terrein aangezien ik al diverse malen op weg naar Spanje hier doorheen gereden ben.
Bureaux de toerisme kan ik op zondag wel vergeten, dus zoek ik een simpel hotelletje in de binnenstad. Als dat gelukt is maar eens in de stad rondkijken. Best wel een leuke stad met zelfs nog een kasteel in het centrum.
Na een biertje wordt het tijd om eens wat te eten. Ik kom voorbij een Chinees met Thaise gerechten op het menu. De keuze is dus snel gemaakt en na enige tijd zit ik aan een beef curry met fligt lijs en een Chinees biertje.
Pau centrum kunnen we ook afvinken.
Paco

Grimbergen

17 april 2009

Nogaro->Aire sur l'Adour 

Rond half acht hoor ik in de Gite de etape deuren, douches, toiletten en het woord plui. Het is helaas weer wat nattig buiten. Vandaag maar eens een wat kortere route.

Als ik ga ontbijten, zitten er nog twee Franse laatbloeiers aan het petit dejeuner. Ze vragen waar ik vandaan kom en zo en wat mijn plan vandaag is.

Ik maak rustig mijn ontbijt af en als ik rond half tien vertrek, druppelt het nog wat na.

Als ik langs het café loop waar ik gisteravond eindelijk mijn mail kon versturen, lopen er wat mensen rond. Waarom niet nog een café grande avec lait chaud. Kan ik nog wat foto's versturen en de mailbox bekijken.

Als dit gebeurd is, is het grijs maar droog.

Nogaro heeft trouwens een Plaza de Tores, verder zie ik al wat Baskische stickers op auto's en hier en daar Baskische bouwstijl. Ik kom in de buurt. 

Ik volg mijn eigen route weer via het asfalt. Geen jungle fever vandaag. En geen blik op de Pyreneeën door het weer.

Rond half een pauzeer ik en kan ik op een bankje wat lunchen. Na enige tijd komen de twee Franse laatbloeiers aanlopen. Die snappen er weinig van, mij daar al te zien zitten. Ik leg uit wat ik gelopen heb en dat ik geen pomme de terre ben. Vier dagen boetseren vind ik mooi zat. Hun bergschoenen en broekspijpen spreken boekdelen.

Ik zie dat er zich regenbuien gaan ontwikkelen dus ga weer verder.

Na een kwartier kan het anti-regencondoom weer om. Met een paar keer schuilen voor de ergste regen kom ik toch rond half vijf in Aire sur l'Adour aan en via bureaux du Toerisme heb ik snel een pelgrimsslaapplaats. Daar lopen al meerdere pelgrims van diverse nationaliteit rond. Engelsen, Fransen en later nog wat Frans volk dat het op de fiets doet. Zoveel lotgenoten heb ik nog niet bij elkaar gezien. Kijken wat er vanavond gebeurt, maar eerst omkleden en een biertje. Aire sur l'Adour is best wel een leuk plaatsje en er loopt veel rond.

Als ik rond een uur of tien terug kom naar mijn slaapplek is de boel donker en dicht. Waar heb ik dit eerder meegemaakt. Dit keer geen muurtje om overheen te klimmen. De achterkant dan maar, cijferslot en ik heb geen code.

Terug naar de voorkant daar gaat net een lichtje aan en zie ik iemand lopen die de deur voor mij opent.

Kan ik weer niet buiten slapen.

Maar nog een heel ander bericht dat ik van een Frans stel te horen kreeg, of het waar is!

Er zou een Israëlier geweest zijn die ook de Santiago de Compostela route wilde lopen. Hij begon met een ticket Tel Aviv Santiago te kopen.

Aangekomen in Santiago ging hij op zoek naar de wandelweg naar Compostela. Dat koste hem nogal wat moeite in Chili. 

Paco

18 april 2009 - De Baskische hap

Aire sur l'Adour-Arzacq Arraziguet

Het plan was om direct richting Pau te lopen maar omdat dit geen Compostela route is en er alleen wat kleine plaatsjes op de route liggen, zijn er ook geen slaapgelegenheden te vinden.

Dus loop ik op deze route nog even door want hier zijn wel slaapgelegenheden.

Als ik de stad verlaat, krijg ik door het heldere weer een mooi beeld van de Pyreneën en een stukje dichterbij dan eergisteren. Wat witter ook trouwens. Het eerste stuk gaat langs een meer 

Onderweg zie ik de eerste gieren rondcirkelen boven een eendenboerderij. Zij hebben blijkbaar zin in een Foie Gras. 

De temperatuur is veel hoger dus weer meer planten in bloei.

Af en toe wat kleine dorpje.

Redelijk vroeg in de middag kom ik het dorp binnen. Ik duik eerst even een kroeg in voor een sapje.

Het is ook een hotelletje en aangezien het feit dat er veel Fransen op de route zijn vraag ik aan de eigenaar ingeval de Gite vol is ik bij hem kan overnachten.

Geen probleem. Er is echter plaats in de Gite en ik kom bij een stel Fransen op de kamer terecht. Na de kleine en de grote wasjes eerst maar eens wat inkopen. Fruit etc.

Het is later op de dag nog lekker warm dus buiten nog ff picknicken met een Belgisch biertje. 

Voor de Franse club wordt gekookt en ik kon me daar ook voor opgeven. Maar ik wil de lokale keuken Frans Baskisch wel proberen en ga eten in de tent waar ik eerder een sapje gedronken heb. Goede keus blijkt later want de Fransen die willen weten wat ik gedaan heb zijn niet erg te spreken over hun hap.

Er blijkt ook nog bus met een Frans sportteam in de Gite aangekomen te zijn om te slapen.

Slapen en sportteam, er wordt flink gepaft en de tafel staat vol met spiritualien.

Paco gaat echter met zijn Franse mede-pelgrims en de kippen vroeg op stok, aangezien er morgen om half acht het ontbijt geserveerd wordt.

Paco

SMS-bericht

2 uur geleden aangekomen  in Arzacq Arraziguet. Eerst maar eens de was gedaan en wat boodschappen. Wil morgen naar Pau of iets verder om maandag nieuwe schoenen te kopen. P

Verzonden:

19:10:12

18/04/2009

De laatste twee dagverslagen die binnen zijn gekomen

[Verder met de stukjes die gisteren binnengekomen zijn. AH]

15 april 2009 - Natte zooi
Barbaste-Montréal

Het wegkomen uit een C/D is een probleem voor mij. Het ontbijt heb ik om negen uur opgelijnd omdat de voorspelling niet al te best is. Inderdaad het druppelt redelijk. De mannelijke eigenaar vraagt of ik goede regenkleding bij me heb want het blijft vermoedelijk de hele dag regenen. Klinkt opbeurend. Maar goed, hij houdt van Chinese kunst en daar heb ik ook geen hekel aan. Dus na het ontbijt laat hij mij z'n gallerietje met Chinese art zien en dat geeft voldoende gesprekstof. Maar ja er moet wel wat gebeuren. Ik neem afscheid en doe mij blauwe regencondoom om. Paco gaat de nattigheid in, maar er valt mee te leven. Dat geld niet voor de kopieën die ik van de kaarten gemaakt heb. Onder een luifel zoek ik de uitgang uit Barbaste, en met hulp van een toegesnelde lokale kom ik het dorp uit. In het bos waar ik doorheen loop begint het nu echt te hozen. Maar zien tot hoever we komen. In het zuiden zie ik echter lichte plekken tussen de bomen. Het zuiden is de kant die ik op ga en de regen gaat hopelijk de andere kant op. Na een uurtje begint het droog te worden en de zon krijgt ook weer een kans.
Ik probeer wel zoveel mogelijk op het asfalt te blijven want die leuke paadjes, die laten we vandaag maar voor de kikkers en salamanders.
Na een afwijkend weggetje kom ik bij een nietszeggend plaatsje met de naam Fourcès. Er is zelfs een kasteel met een hotel, ff kijken. Het dreigt ook weer te gaan plenzen. Heel bijzonder: de oude huizen zijn in een cirkel rond het plein gebouwd. Het hotel wordt verbouwd en er is geen slaapplaats te vinden. Een Frans stel schiet mij aan of ik op weg ben naar Compostela. Ze proberen mij te helpen om een beslissing te nemen wat te doen: 2 km oost van mijn route is een Gite. 5 km op mijn route is een pelgrimhotel. Ik besluit het laatste. Ik schuil nog voor een plensbui 1 km voor Montréal, mijn slaapdoel. Zo kom ik toch nog redelijk droog binnen.
Er is een ook een Frans stel uit Lille dat de etape Le Puy => St Jean Pied de Port aan het wandelen is. De conversatie gaat wat wankel maar is te doen.
Om bijtijds, 07:30 te kunnen starten zoeken we snel het slaapmandje op.
Paco

16 april 2009 - Kikkers, hagedissen en slagroompunten

Montréal-Nogaro

Van Canada naar Kenia - nee hoor.

Tijdens het ontbijt zit ik met het Franse stel te dubben over de route en het weer. Ze willen weten waar ik naar toe ga. Hangt van de hoeveelheid regen af. De meeste regen zal later op de dag vallen dus vroeg starten.

Als ik buiten ben, sta te twijfelen wat ik zal doen, Route 654 of, er zijn altijd alternatieven nietwaar. De eigenaresse ziet me staan en denk blijkbaar, "weer zo'n sukkel die niet weet welke kant hij op moet" à gauche. Laten we het er maar op gokken. Het begint met een asfaltweggetje, maar na enige tijd wordt het weer kleien. Good morning Vietnam. Van schoolvriend Paul heb ik een stok gekregen die me toch al een paar keer van een modderbad heeft gered. Deze dag is het ook vaak bukken. Er zijn diverse bomen over het pad gevallen. Met een rugzak betekend dat nog ff dieper.

Ik hoor regelmatig wat ritselen als ik aan kom lopen. Kan een Boa Constrictor zijn maar meestal zijn het kikkers en hagedissen.

Er is in dit gebied ook redelijk wat wijnbouw en voor mij zie ik een ree het pad overschieten achterna gezeten door een hond. Knap hoe die ree de staaldraden waar de wijnranken aan opgehangen zijn weet te ontwijken.

Om half elf als ik de top van een heuvel bereik zie ik in het zuiden bergen en bergen sneeuw. Uitzicht op de Pyreneeën. Foto maken heeft nog geen zin, te ver weg. Maar de echte uitdaging is in zicht. De slagroompunten tussen Spanje en Frankrijk.

In Monciet kan ik een koffie scoren op een terrasje en later bij de Boelangier, ik val in herhaling maar, ze kunnen het wel. Heel dun bladerdeeg, krokant, vruchten ertussen en suiker er bovenop. Ook nieuw stokbrood met walnoten je wilt het niet weten.

Iets wat ik al veel eerder verwacht zou hebben deze trip is een zweefkist in de lucht. Ik heb op dagen gelopen met goede condities. Half drie zie ik onder een behoorlijke cumulonimbus een zweefkist cirkelen in de stijgende lucht. Even later een tweede. Ff voor de zweefvliegers die meekijken.

Ik strand uiteindelijk in Nogaro in een Gite de Etappe. Er zitten meer Franse wandelaars die voor mij zijn, maar weinig contact. We gaan maar eens in het dorp eten. Het blijft altijd intressant mensen kijken. In het restaurant komt regelmatig een drukdoende Franse versie van Harrie Slinger opduiken, praat met een paar lokalen en loopt dan heel druk naar de overkant van de straat waar ook een kroeg is. Wat zouden ze van die kalende blonde oudere jongere op hun webblog zetten?

Paco

SMS-bericht

Ben vandaag genesteld in Aire sur l'Adour, leuk gat, zit aan een Grimbergen. De afstand om morgen gelijk naar Pau te lopen is te groot. Moet een slimme tussenstop plannen. Paco

Verzonden:

18:06:30

17/04/2009

De nieuwste verhaaltjes zijn binnen!

[Op 7 april lukte het Frans voor het laatst om in een regenachtig Aixesur Vienne een cybercafé te vinden en stukjes te mailen. Vandaag zijn er naast een lading verhaaltjes ook weer foto's binnengekomen. AH]

8 april - De Legionair
Aix sur Vienne-Thiviers
Gisteravond was ik al gewaarschuwd dat er nog een pelgrim aangekomen was. Nee, geen femme. Tijdens happy hour en het daaropvolgend diner kon ik kennis met hem maken.
Hij kwam als ik het goed begreep uit de buurt van Chablis. Een lange iewat tanige Fransman man met wat meer vlieguurtjes dan ik. Hij stond wat moeilijk aan de bar, iewat voorovergebogen. Hij was begonnen in Vezelay. Gezien zijn houding vroeg me af hoe hij het tot hier gebracht had. Afijn hij blijkt wel humor te hebben. Hij en de barman konden het qua dialect goed vinden want ik begreep maar weinig van die twee.
Maar nu de wedstrijddag. De Fransman wilde half acht ontbijten en dat leek me geen slecht plan. Dus halfacht 's morgens waren wij bezig de tafel van baguet kruimels te voorzien. Ze zijn lekker die baguetjes maar de tafel is altijd een bende. Rond acht uur vond ik het wel mooi en trok mijn rugzak aan en verdween met een "bon Camino".
De Fransman moest zijn rugzak nog ophalen en zijn plan was naar Le Coquille te lopen. Ik deed mijn best de aanwijsbordjes van de Compostela route te volgen en kwam daardoor naast een slingerend fraai riviertje te lopen.
Als ik rond 12 uur weer een dorpje nader, loopt ineens onze Fransman voor me. Da's knap. Hij heeft gewoon de directe weg gevolgd. Hij neemt even pauze en ik ga nog even kijken of ik bij de marie een stempel kan krijgen. Lukt niet maar er is wel een bakker. Ik heb mij tanden nog niet in een overheerlijke amandelcroissant gezet of de Fransman is er ook en wenst me een smakelijk eten en gaat verder langs de D-route. Ik neem een andere weg.
Na een pauze aan een meertje loop ik niet lang daarna de Dordogne binnen. Ruim voor vijven ben ik in La Coguile. Daar kan ik wel een stempel bemachtigen. En gelijk ff pinnen.
Wat te doen, het is nog vroeg en het dorpje nodigt niet uit om te blijven overnachten.
Als ik me aan de route hou kom ik ongetwijfeld wel een Chambre D'Hotes tegen en anders in het slechste geval Thiviers.
Het wordt het laatste. Het is rond zeven uur als ik 5 km voor Thiviers een Chambre D'Hotes tegen kom. Er staat een auto voor de deur, de computer staat aan ik tik op de ruit en roep een paar keer. Niks. Wachten is me eerder slecht bevallen dus ik loop door. Het wordt een latertje vandaag. Als ik Thiviers binnenloop staan er bij de Gare twee hotels: één staat te koop en het andere is blijkbaar ook al een tijdje dicht. Verder het eerste verkeersbord met de naam España. Ik vraag een voorbijganger naar een alternatief voor de dichte hotels. Hij geeft aan dat er verderop nog een hotel is. Als ik daar binnenloop kom ik een Zweedse pelgrim tegen. Van Stockholm vertrokken is mijn vraag. Nee hij is in Vezelay begonnen. De eigenaresse mengt zich in het gesprek en ik vraag of zij een kamer voor me heeft... Helaas vol. Nu wordt het echt spannend. Zij heeft echter een oplossing want 50 meter verderop is een Chambre D'Hotes met Nederlandse eigenaren.
Ik laat de Zweed in het hotel en ga naar het opgegeven adres.
Daar blijkt inderdaad een Nederlands stel een Chambre D'Hotes te hebben. Ik word hartelijk ontvangen en kan overnachten.
Ook weer een erg mooi huis en ik krijg een fraaie kamer met een mooie oude eikenhouten vloer die nog met echte spijkers is vastgezet.
Na een warme hap in een restaurant ben ik bij terugkomst op mijn kamer snel buiten westen.
Paco

9 april - Leuk brilletje
Thiviers-Perigueux
Als ik de mijn Nederlandse gastheer en gastvrouw na een een uitgebreid petit dejeuner bedank voor hun goede verzorging ga ik weer op pad en maak nog terloops wat plaatjes van een Chateautje en een soort van oude poort in Thiviers. Een man die net van de boulangier komt heeft meteen door wat voor figuur naast hem loopt en begint een praatje. Hij legt me uit: rechtdoor, ff langs de snelweg en bij de autogarage tikkie naar rechts. Ik antwoord route de Napoleon. Tres bon mesieur.
Ik had al op de kaart gezien dat ik een stuk op Napoleons route kon lopen, de Franse autobahn van toendertijd maar zonder auto's natuurlijk.
Als ik bij de garage kom, ben ik even van uit het veld geslagen. Daar staat de legionair. Hij had in Thiviers op de camping geslapen. We gaan beide Napoleons autobahn op.
We wisselen wat wetenswaardigheden uit maar niet voor lang, de legionair loopt sneller. Hij heeft langere benen maar is ook ouder. Ik ben onder de indruk maar doe geen enkele moeite hem bij te houden. Ik houd het op mijn eigen tempo.
Maar onze legionair heeft wel net als ik zo'n slordige 50 km gisteren weggetikt. Ik zie zijn rugzak steeds kleiner worden daar op de route Napoleon.
Het is een erg mooie dag en boven de 20 graden dus op een mooie stek gaan we maar eens wat eten en strippen.
Broekspijpen af en in Tshirt en na een soort van lunch gaat het verder. Na de eerstvolgende kruising op route de Napoleon hoor ik een auto mij van achteren naderen en i.p.v. dat het gaspendaal nog eens dieper ingetrapt wordt, gebeurt het tegenovergestelde: er wordt gestopt. Niemand gaat deze kalende blonde vogel met rugzak toch hier de weg vragen!
Een pattiserie annex traiteur bestelwagentje met een toch wel heel leuk brilletje achter het stuur. Of ik een lift wil naar Perigueux, het bontmanteltje op de bijrijdersstoel wordt al opzijgeschoven. Als ik ooit in tweestrijd heb gestaan is het nu wel. Maar de Pelgrim is sterk en kent zijn verantwoordelijkheden.
Ik bedank het leuke pattiseriebrilletje vriendelijk voor het aanbod maar zeg dat ik een gewetensvolle Jean Jaques pelgrim ben. Ik lig er nog wakker van.
Rond een uur of vijf wandel ik de buitenwijken van Perigueux binnen.
Bij de eerstvolgende Tabac die ik tegen kom is het wel tijd voor een cerveza. Leffe zie je niet zo veel meer maar Affligem wel en dat lust ik ook. Nog een half uur voordat de toeristen info dicht gaat.
Dus verder naar het centrum. De stad begint er wel steeds leuker uit te zien.
Een een bevallige dame vraag ik de weg naar de toeristen info maar daar kom ik voor een gesloten deur. De kathedraal is wel open en dat levert een tampon op.
Dan maar een slaapplaats zoeken. Een hotelletje aan de rivier met uitzicht op de oude stad zit helaas vol. De eigenaar vraagt waar ik vandaan kom. Uit Amsterdam. Hij heeft goede herinneringen aan een lang weekend in Amsterdam met de Nederlandse versie van een Tabac.
Hij helpt me wel aan een ander adres voor te slapen en na een kwartier heb ik een kamer in een hotelletje met restaurant.
Eerst opfrissen, dan eten en dan ff de stad verder bekijken. Als ik rond een uur of half negen beneden ben is de bar annex restaurant al aardig volgelopen. Als ik net wat lekkere Franse zaken besteld heb, wordt het tafeltje naast mij door twee mensen bezet en er is een derde in aantocht. Of deze tegenover mij mag zitten. Het trio bestaat uit een Franse lerares, haar vriendje en een bevriende fuzion musicist. In het Frans en redelijk Engels komt de conversatie op gang en voor ik het weet is het half een 's nachts. De tent loopt langzaam leeg en ik vindt het ook mooi geweest.
Paco

10 april - Adieu Perigieux
Perigueux-Villamblard
Na enig getwijfel over het volgende deel van de route heb ik toch besloten over Bergerac naar het zuid westen te lopen. Ik gebruik dan een verbindingsroute tussen twee hoofdroutes. Dit omdat ik via mijn kennissen in Jaca wil lopen en ik kan dan tevens een stuk van het Massif Central lopen wat mooier is dan de westelijke routes vindt ik.
Dus Perigueux uit. Dat is met een auto geen probleem maar lopend wel want ik kom nog stukken route national tegen, verboden voor voetgangers. Na een fraai weggetje kom ik in een voorstad een rijdende Boulangier dame tegen. De baguet is weer binnen.
Het is bewolkt en niet zo warm als gisteren dus ik kan lekker opschieten. Onderweg kom ik nog een supermarktje tegen waar ik beleg kan scoren en op een mooie rustige plek kan Paco wat eten. Wat doet het weer, de voorspelling was regen en het is nog steeds droog. Ik voel wat spatjes maar niet schokkend. Wel maar eens naar een redelijk plaatsje te lopen in geval dat. Uiteindelijk kom ik er niet onderuit ik moet de regenrugzak capuchon weer over me heen zien de krijgen. Dit lukt redeliijk snel en in Villeblard duik ik een kroegje in en weet alles te regelen. Slaapplaats, diner om 7 uur. Weinig zin om verder te gaan in de regen.
De eigenarese van de D'Hotes is ook weer een erg aardige vrouw en zit met een ander stel Frans te klaverjassen. Of ik het erg vind te gaan zitten zodat zij het spel kunnen afmaken. Coup is geloof ik troef als ik het goed begrepen heb.
Later in het restaurantje zit ik aan de Paella. Waar regen al niet goed voor is.
Paco

11 april - [Dit stukje is nog ontbrekend AH]

12 april 2009 - Dagje kleien
Labadie-Cancon
Het zoontje Gabriel van half familie kom ik tegen als ik mijn kamer verlaat op weg naar het P-T. Hij zegt iets tegen me iets in het Frans waar ik niks mee kan. Aan zijn koppie te zien en aan zijn accent kan hij best Engels zijn en ja hoor. Het blijkt dat hij zich verontschuldigd voor het geproduceerde lawaai gisteren. Al was er een olifant doof het dak gevallen. Het ontbijt is erg uitgebreid en het dochtertje komt ook kijken wat voor figuur er gisteren bij hen is komen binnen wandelen. Het was haar verjaardag gisteren en ze is weg van Abba. Leuk stel kinderen. Chambre D'Hotes zijn leuk maar ik kom er makkelijker binnen dan weg. Gabriel heeft ook een tekening van mij gemaakt als Pelerin. Ik beloof ze een kaart bij aankomst in Compostela te sturen.
Het is buiten nog steeds een natte zooi, iets van motregen maar weinig wind. Dat blijft een groot deel van de dag zo.

Rond twee uur hou ik een break in Castiliones. Daarna breien we er nog een stukje aan tot Cancon in principe. Omdat het niet echt anders kan moet ik wat landweggetjes nemen. In dit heuvelachtige landschap houdt het water, ontstaan door de regen, ook wel van deze optie. Het water stroomt langs de tractorsporen lekker naar beneden. De klei blijft lekker aan de schoenen plakken en het is spekglad.

Om 7 uur loop ik Cancon binnen het regent inmmiddels niet meer. Ik loop langs een hotelletje het blijkt ook nog 1ste paasdag te zijn. Dan maar naar het centrum maar dat ziet er ook uitgestorven uit. Ik vraag een bewoonster naar een Chambre D'Hotes of hotelletje. Dat in de stad is dicht. Ze geeft me het nummer van de Marie. Dat blijkt niet te werken. Ze geeft het advies naar het maison retraitre te gaan, de receptie daar kan misschien verder helpen. Nu al naar het bejaardenhuis...

[Het lijkt of dit stukje nog niet helemaal af is. AH]

Paco

13 april 2009 - Chateau Briand
Cancon-Clairac
Ik ben de enigste gast tijdens het ontbijt in het hotelletje deze tweede paasdag. Als ik weg ben hebben de eigenaar en zij vrouw ook weer ff rust.
Het is grijs buiten maar een goede wandel temperatuur. Om me heen kijkend probeer ik in te schatten of het weer gat regenen. Achter mij ziet het er slechter uit dan voor mij. En af en toe even een waterig zonnetje. Afijn het is nu droog en dat is het belangrijkste. Eerste plaatsje wat ik tegen kom is Monclat ligt op een heuvel en misschien is er een uitbater open. Het dorp is min of meer uitgestorven. Dus op een bankje even het rantsoen aanspreken. Het zonnetje begint het steeds beter te doen. Achter de volgende heuvel moet dan de Lot liggen met een plaatsje waar wel wat te doen is. Helaas. Castelmoron sur Lot is een leuk dorp maar ook hier weinig te beleven. Wel een Chambre D'Hotes maar kwart voor drie is wel erg vroeg. Door naar Clairac dan maar. Langs de rivier schiet het lekker op. Rond half zes loop ik dan Clairac binnen en standaard loop ik naar het centre Ville. Alle bars, tabac en restaurantjes zijn dicht doch een kebabtent is wel open. Die weten een mooie maaltijd voor me in elkaar te draaien zonder bier of wijn. Ice tea gaat ook goed. Nu het slaapgebeuren regelen. De kebab eigenaar weet niks. Buiten vindt ik echter een bord met Relais de Compostela plus pijl. Ik ga de richting op maar verdere aanwijzingen vind ik niet, dus het wordt vragen aan vorbijgangerss of die de weg weten. Dat lukt en samen met een rondtrekkende fietser die ook iets zoekt vinden we het relais. Helaas vol maar vederop moet een Chambre D'Hotes zijn.
De fietser gaat me voor en ik vraag hem voor mij ook wat te regelen. De Chambre D'Hotes blijkt een kasteeltje te zijn en ze hebben een kamer voor me met uitzicht op de Lot. Het is een fraai optrekje met mooie houten en marmeren vloeren en stenen trap. Een nacht in een Chateau slapen dat stond al een tijdje op het lijstje.
Paco

14 april - De pont die niet meer ging
Clairac-Barbasto

Ik mag in de huiskamer van het Chateau ontbijten met huisgemaakte jam en een crozant en natuurlijk met uitzicht over de Lot. Helaas het is mistig dus weinig Lot. De jam is een mixje van alles, mango, bananen, abrikozen enz. Fransen zijn toch wel kunstenaars hierin.
Ik heb weer een afwijkende route bedacht die mij bij een Franse pont moet brengen om over de Garonne te komen. Het zou mij een omweg via Port St Marie schelen. Helaas de pont vaart niet meer. Betekend een extra omweg via een tuinbouw gebied vol met aardbijen plantages langs de Garonne. Er werken nogal wat Portugezen en veel Marrokanen in het gebied. Daar kom ik achter als ik aan een stel dat met aardbijen bezig is vraag hoe ik die rivier overkom. Oh gewoon via de oude spoorbrug ff klimmen enz. Zij heeft vermoedelijk een Portugees accent. Als ik er naar vraag klopt dit ook.
De spoorbrug blijkt geen optie te zijn alles ziet er oud en ongebruikt uit dus de kans om een TGV te moeten ontwijken is niet groot maar ik zie geen mogelijkheid op de brug te komen. Dan maar door naar Port St. Marie waar een brug over de rivier is. Aparte plaats, ingeklemd tussen een redelijke heuvel en de rivier er staat een kerk die tot de Tempeliers orde behoort heeft. Hotel de Ville is open dus een stempel en ik kan darna nog wat eten in een lokale tent. Daarna verder richting het zuiden, naar Vianne.

Tussen de aardbijen velden en kersenbomen die in bloei staan is het niet slecht wandelen. Het ruikt er ook erg lekker. Vianne blijkt een heel leuk vestingstadje uit de middeleeuwen te zijn waar nog best wel wat van overeind staat.
Een biertje is ook wel op zijn plaats op de plaza mayor. Daarna verder via Laverdac naar Bardaste waar ik een Chambre D'Hotes vindt. Rond Als half negen loop ik na in een restaurantje gegeten te hebben terug naar mijn slaapstekkie.
Er stopt een ambulance en een dame, dit keer zonder brilletje, vraagt mij de weg om een patiënt op te kunnen halen. Ik heet wel Frans maar zie er zo echt niet uit.
Ik vertel haar dat ik haar in Amsterdam wel had kunnen helpen maar hier niet echt.
Ze moet wel lachen en zij rijden verder.
Paco

[ Er komen er nog een paar. AH]

SMS-bericht

Aangekomen in Nogaro. Zag om 1/2 elf de Pyreneën liggen en behoorlijk wit. Paco

Verzonden:
17:53:21
16/04/2009

SMS-bericht

Later vertrokken ivm regen. Toch nog redelijk droog in Montréal (Quebec) aangekomen. Paco

Verzonden:

18:32:22

15/04/2009

SMS-bericht

Kijken of het lukt zonder bril. Ben gecrached in Baqrbaste erg leuke omgeving. Paco

Verzonden:

19:38:31

14/04/2009

SMS-bericht

Ja ja Chateau Martin aan de Lot net zuid van Clariac. Je moet toch een keer in je leven in een kasteel geslapen hebben. Paco

Verzonden:

18:47:38

13/04/2009

SMS-bericht

Ben in Cancon aangekomen. Het eind was weer erg interessant. Durf niks meer te beloven in Frankrijk maar het hotel schijnt Wifi te hebben. Paco

Verzonden:

20:47:50

12/04/2009

[Nagekomen bericht: helaas Wifi alleen met een bijbehorend abbonnement te gebruiken. AH]

SMS-bericht

Het gaat nog steeds goed. Zit net in een C/D in een gat met de naam Labadie zuid van Bergerac. Alleen een beetje regen. Gr. Paco

Verzonden:

18:42:06

11/04/2009

SMS-bericht

Kon nog net in een C D'Hotes crachen voordat het echt ging regenen. Zit in Villamblard 20 km noord van Bergerac. Paco

Verzonden:
18:02:11
10/04/2009

SMS-bericht

Loop al 2 uur door Perigueux te zwalken. Deze stad is echt leuk. Me best gedaan in het centrum te kunnen pitten. Het hotel schijnt Wifi te hebben. Paco.

Verzonden:
19:26:12
09/04/2009

SMS-bericht

Moest ff doorlopen maar zit in Thiviers. En wel bij een Nederlands stel met een Chambre d'Hotes. Paco

Verzonden:
21:34:22
08/04/2009

Verhaaltjes, verhaaltjes, we willen verhaaltjes!

[Er is weer een berg verhaaltjes binnen. Veel plezier ermee!

NB: 26 maart is ook (aldaar) toegevoegd, die ontbrak eerder nog. AH]

30 maart 2009
Salcoin->St Pierre-Les Etieux - Bed op wieltjes
Na het ontbijt verzin ik ineens dat het wel handig is om bij de Mairie ff een stempeltje te regelen. Dat lukt erg snel.
In de dorpjes die ik onderweg tegenkom valt weing te beleven. Iedereen is weg, alleen de hond is thuis. Winkels zijn er ook weinig. Later op de dag lukt het me toch om een broodje te scoren.
Rond een uur of half vijf loop ik een dorp binnen en vraag een voorbijganger of er een Chambre D'Hotes is. De oude baas spreekt Lekker dialect dus ik versta hem bijna niet, en omgekeerd. Er blijkt wel iets te zijn en hij wijst me de weg. Maar het object ziet er stil uit en bij het aanbellen geen reactie. Dan maar naar de kroeg aan de overkant.

Als ik een tabac binnenloop tegenover een mogelijke overnachtingsplaats, zitten daar ook twee mannen in kleding die niet typisch bij de standaard Franse outfit hoort. Het blijken ook Pelgrims te zijn, uit Duitsland. Ook stoer: de mannen zijn 28 februari uit Baden Würtenberg vertrokken en komen uit Stüttgart. Die hebben ook al wat heuveltjes achter de rug. Zij hebben bij mijn mogelijke slaapplaats al iets telefonisch geregeld en de madam die ons van accommodatie voorziet komt rond half zes thuis. We kwatschen wat over de wandelervaringen en stipt vijf voor half zes gaan zij richting het huis van de Franse dame. Het wordt tijd voor een biertje en na de tweede ga ik ook maar eens die kant op. De twee uit Stüttgart staan nog netjes te wachten en de eigenarese komt net aanrijden. Fransen en Spanjaarden tonen wat overeenkomsten als het gaat om afspraken.
Het is een erg groot huis, typisch oud Frans ingericht en een beetje muf. De eigenares heeft voor ons allemaal een kamer. Ik krijg er een met een enorm ledikant op wieltjes. Zelfs een douche is er, al is er wel wat achterstallig onderhoud.
We krijgen ook een goede warme hap en de heren, allebei chirurg van beroep, spreken ook heel behoorlijk Frans. Ik kan de verhalen deels volgen. Na de dis willen we nog wel iets vloeiends en de beide mannen stellen voor nog even langs de Tabac te gaan. Het hele dorp ligt al plat en alles is dicht... Blij dat ik vanmiddag ff een biertje gepakt heb.

Wij verdwijnen maar naar onze kamers. De verwarming staat op nul. Buiten is het koud en binnen is het ook niet veel meer dus kruip ik maar in mijn slaapzak gedrappeerd op het bed met...... juist ja.

Paco

31 maart 2009
St Pierre-Les Etieux->Le Chatelet - Zie Germans
Zie Germans möchten gern früh frühstukken. Am halb acht appel jawöhl und snell bitte. Nee, zij zijn best wel ok. Na het Petit Dejeuner gaan zij naar de bakker en ik op pad. Standaard kreet is "Bon Camino". Er loopt door St Pierre-Les Etieux een kanaal tot St-Amand Montrond dat kan ik mooi volgen. Het is nog wat frisjes maar blue sky en geen wind. Het kanaal barst van de otters. Alleen ze smeren hem als ik in de buurt kom. Ik heb me toch gedouched vanmorgen. Na het passeren van vele ecluses (sluizen) kom ik in St-Amand Montrond aan.
Hier kan ik weer een tampon regelen bij Hotel de Ville en er is een grand café met, haleluja, Wifi. Dus eindelijk kan ik wat verhaaltjes + foto's kwijt.
Ik probeer op mijn iPaq het blog te lezen maar dat lukt slecht. Dat moet op een echte tikdoos.
Rond kwart over twaalf moet er maar weer eens wat gebeuren. En we gaan weer op stap.
Naar mijn smaak begint de omgeving ook meer mediterane trekjes te vertonen. Kan ook aan het weer gelegen hebben. Afijn voor de afkoeling eerst maar eens de afritsbare broekspijpen af. Na een pause in de campagne kan zefs het fleecejack uit. Rond een uur of zes loop ik La-Chatelet binnen en kan voor vannacht parkeren in een hotelletje. Na de opfrissing een biertje en wat eten. De eigenaar, die ook kookt, komt na zijn werkzaamheden in de keuken met mij beppen. Hij wil weten hoe ik gelopen ben. Hij laat mij een map zien met de nodige karikaturen die ook in zijn etablisement overnacht hebben op weg naar Santiago in 2008.
Ik moet een formuliertje invullen en denk dat mijn pan op het menu van 2009 gaat voorkomen.
Paco

1 april 2009

Le Chatelalet-Le Chatre - De Lachende Koe

En samen met het ontbijt staat de fotocamera ook klaar. Als ik het baguetje naar binnen heb gewerkt met de standaard versgeperste sinaasappelsap, is het tijd voor de foto. Hoewel ik het zelf niet zo zie, blijkt dat het Compostelagebeuren best wel wat respect afdwingt bij de mensen. Daar moet ik nog steeds aan wennen. Ze doen automatisch veel voor je zonder moeilijk te doen.

Paco gaat weer stappen en in de ochtend vindt ik het altijd uitdagend afwijkende paden te nemen. Een pad wat wel op de kaart staat maar niet meer te vinden is levert mij twee prikkeldraadhindernissen op. Die zijn op te lossen zonder mijn rugzak af te hoeven doen. Als ik op een andere heuvel een weggetje zie, loop ik die kant op maar er is ook een slootje en paaltjes met schrikdraad. Het weggetje blijkt te eindigen bij een boerderij. Er staan ook een paar Charolais koeien met hun vriendje op mijn pad. De Charolais stier valt qua gewichtsklasse in het hoogste wegenbelastingtarief dus ik doe mijn best de beestjes te ontwijken. Dit lukt en ik wordt gadegeslagen door twee kinderen op fietsjes die als ik op het erf loop hun moeder waarschuwen. Ze komt naar mij toe en ik verontschuldig mij voor het feit dat ik over hun terrein gelopen ben. Pad problem als ik maar niet in de buurt van stieren kom.

Het pad dat ik wilde hebben is al enige jaren verdwenen, dus ik zal wat om moeten lopen. Er staat steeds meer jong volk in de wei, van lammetjes tot jonge koeien etc.

In de namiddag loop ik La Châtre binnen: een fraai oud vestingstadje. In het centrum is een office du toerisme dus daar maar eens buurten. Ik kan er zelfs internetten. Achter de kerk is een slaapgelegenheid. Maar eens kijken daar. Het blijkt een abri te zijn. Op de deur staat open van 18.00 tot 20.00 en wegwezen om 07.00. De bedden zien er goed uit en om half acht wordt het eten geserveerd. Op de kamerdeur hangt een papier met nog wat regelementjes. Geen alcohol, geen lawaai en tv uit om half elf. Spartaanse toestanden hier. Om kwart voor acht verschijnt de beheerder met een stuk stokbrood een opgewarmd bakkie met potage en een pan met linzen en een stukkie vlees. De potage haalt helaas de Michelin gids niet, maar het toilet wel. Voor linzen ben ik altijd wel te porren en het stukkie vlees gaat ook wel. Samen met het stokbrood best te doen. Ik schrijf nog een stukkie verhaal en val in slaap. Aangezien het Spartaanse regiem ook stelt dat het petit dejeuner om half zeven geserveerd wordt, betekent het dus om zes uur opstaan. Het begint op werken te lijken.

Na mijn douche de volgende ochtend wordt inderdaad het petit dejeuner geserveerd. Erg petit: een kan met koffie dus want het stobroodje wat ik 's avonds verorberd had, bleek een onderdeel van het ochtenddejeuner te zijn. Ik ben erg snel wel uit deze 5-sterren accommodatie en gelukkig zijn de bakkers al open.

Paco

2 april 2009

La Châtre-Cuzion - Thaise taferelen
Zo vroeg ben ik nog niet op stap geweest deze trip, kwart over zeven loop ik buiten. Het is net boven nul en mistig. Hopelijk komt het zonnetje door.
De eerste stop is bij de plaats Sarzay. Hier staat een fraai kasteel met bijbehorende Ferme dat ook kamers verhuurt. In een bijbehorende kroeg heb ik een mooi uitzicht over het geheel. Daarna gaat het verder naar het westen. Inmiddels heb ik al heel wat rivieren gezien, de Marne, de Cher en nu de Indre. Voor een slaapplaats deze dag gok ik op een plaats met de naam Cuzion. Ik kan dan weer een stukje afsnijden.
Het is lekker weer en het zonnetje doet zijn best. In Cuzion moet een biertje best wel kenne en er blijkt in de buurt een Gite en Chambre D'Hotes te zijn. De bardame belt ff voor me op. De Gite is bezet maar is is nog wel een hutje vrij.
Na uitleg van de locatie loop ik daar naartoe. Ik wordt opgevangen door de beheerster en helemaal top: een hutje aan het meer voor 12 hele Euri. Een half uurtje later zit ik uitkijkend over het meer van de ondergaande zon te genieten.
Nu alleen nog een Shinga Gold en tom yam.

Paco

3 april 2009
Cuzion-st Germain Beauprie - Het hammen meer
Had buiten willen ontbijten met de opgaande zon met uitzicht over het meer van de hammen. Geen zon, toch ontbijt buiten.
Als ik ga stappen kom ik gelijk de rood witte streepjes van de GR 645 tegen en volg ze maar op het traject langs het meer. Bij een stuwdam in het meer dat wordt gebruikt voor Hydro power moet ik voor het eerst steil klimmen met de rugzak over een rotsachtig pad om op hoogte van de stuwdam te komen. Het uitzicht is wel fraai als ik over de dam kan kijken. Ik kom nog langs twee kleine plaatsjes met hoop op een bak koffie en een vies patisserietje maar nee. Het pad loopt weer langs het meer naar het zuiden. Het wordt echt een beetje tijgeren steil omhoog en dan weer naar beneden om over de diverse beekjes die het meer vullen heen te komen. Aan het eind van het meer liggen op een strategisch punt drie toren restanten van kastelen. Door het slingeren van het pad kan ik ze van diverse kanten bekijken. Het pad loopt verder naar benenden waar ik op de weg beland en toevallig is daar een restaurant.
Eerst maar eens de inwendige mens voorzien van brandstof want er zijn wel wat kolen doorheen gegaan.
Over 7 km hemelsbreed heb ik ruim 4 uur gedaan. De dame die achter de bar staat blijkt Nederlandse te zijn. Ook prettig dus we beppen wat en ik vraag of zij weet waar de eerst volgende overnachtingsmogelijkheid is. Want La Souteraine wordt een latertje. Er is een Chambre D'Hotes in St. Germain Beauprie en da's wel te doen. Na de warme hap en koffie gaat het over landweggetjes verder en rond zes uur stap ik St. Germain Beauprie binnen. Mijn gastheer komt me ophalen en ik heb weer een leuk optrekje voor de nacht met aan de overkant van de straat een restaurantje waar mijn gastheer ook ff regelt dat Paco om nuit kan eten.

Paco

4 april 2009

St Germain Beauprie - Bénevent l'Abbaye - In de olie

Aan mijn gastheer vraag ik hoe bijzonder de plaats La Souterraine is die op de route gepland is. Het blijkt een oude vestingstad te zijn. Dus Paco gaat zich een beetje aan het programma houden. Na diverse leuke bospaadjes hangt er ergens aan een boom een kastje met de kreet Ultreia er op. Ik denk gelijk dat ik een Geocaching object te pakken heb en nieuwsgierig als ik ben open ik het kastje en vind hierin een plastic mapje met twee pennen en twee schriftjes. Het blijkt de bedoeling te zijn dat de passerende pelgrim hier iets in schrijft. Dat doe ik ook maar en er is een pelgrim die gisteren iets opgeschreven heeft. Ik berg de boel weer netjes op en ga verder.

Het is nog steeds een beetje grijs net zoals gisteren, maar geen druppel regen. Ik tref het erg met het weer, maar 3 keer mijn 'blauwkapje rugzak regen capuchon' hoeven te gebruiken.

Om half twaalf loop ik La Souterraine binnen. Het is een flink dorpje en gelijk maar naar het centrum. Altijd gauw te vinden door gewoon naar de hoogste kerktoren te lopen. Op de plaza mayor naast de kerk een gezellig gebeuren. Ik zit net te beslissen in welke tent ik een bruin sapje met melk zal gaan drinken of ik wordt aangeklampt door een man met wat papiertjes in folie. Ik had hem uit een bar zien komen. Of ik een pelgrim ben en of ik net aangekomen ben. Ik doe even een stapje terug want ondanks het feit dat ik niet rook of met open vuur loop komen er uit de mond van de man behoorlijk explosieve odeurs. Hij doet een heel Frans verhaal en ik begrijp dat er nog twee Nederlandse Pelgrims zijn en dat hij alleen de sleutels van de kerk heeft en de excursies regelt. De kerk is gesloten aangezien hij verzakt door onstabiele ondergrond. Waarschijnlijk net zo onstabiel als de man zelf. Ik vertel hem dat ik eerst eens wat ga drinken en ben verlost van het loslopende nitro glycerine reservoir. Na de bruine versnapering eerst maar eens de flappentap bezoeken en er moet een fax naar Nederland voor de nodige administratieve zaken. Dit kan bij het postkantoor. Als ik hier weer uitkom zie ik in mijn ooghoek nitro g. weer uit een andere bar komen en nog wel mijn richting op. Hij heeft mij dus in de gaten gehouden. Ik verander van koers en kan een smal steegje induiken en via wat straatjes nitro afschudden. Het leek me zo'n leuk stadje. Op weg maar naar het volgende dorp.

De weggetjes zijn best leuk en de witte Charolais koeien heb ik al een tijdje niet gezien. Wel hun zusjes en broertjes die al lekker bruin zijn van het voorjaarszonnetje en Limouzines schijnen te heten. Volgens mij huur je een Limo als je indruk wilt maken op een schone madam...

Ik kom bij een dorpje uit met de naam Chamborand er is een restaurantje dus eens wat eten.Een snandwich gaat wel lukken. Er zijn nog wat cliëntelen die iets hebben met zo'n voetbalspelkast. Blijkbaar speelde de kok mee want ze missen een vierde man maar die is nu voor mij aan het werk. Drie lege flessen wijn sieren hun tafel. En weer wordt ik in een combi van Frans en iets wat op Engels moet lijken aangesproken door een man die amper rechtop kan blijven staan. Morgen maar eens een andere deodorant gebruiken. Rond een uur of vijf kom ik op mijn bestemming aan. Een leuk hotelletje in het dorp en na wat inkopen drijf ik een uurtje of wat in bad.

Paco

5 april 2009

Benevante l'Abbaye -le Chatenet en Dognon - Café Nol

Veel bois vandaag, dus ook veel Forret. Het gaat redelijk omhoog en omlaag over de bospaadjes. In de zon rond een uur of twaalf kan ik bij een zeer aangename temperatuur picknicken. Het is overal erg rustig, weinig verkeer enz. Vermoedelijk zondag en het kan wel eens Pasen wezen. [Nee Frans, nog niet... AH]

Vandaag is het ook rustig ten aanzien van een ander fenomeen: ik heb veel in het bos gelopen in Frankrijk en buiten alle dierengeluiden kwam er toch een geluid vaak boven uit, die van de kettingzaag. Het lijkt wel of alle Fransen zo'n ding voor hun verjaardag hebben gehad. Je loopt naar, in of vandaan een bos en ja hoor een kettingzaagsymphonie.

Afijn rond kwart over vijf op weg naar mijn eindbestemming voor vandaag, St-Léonard de Noblat kom ik een Bar annex Hotel tegen. Tijd voor een biertje en ik vind het ook wel mooi geweest. De tent wordt gerund door een matje en tante Sjaan maar met een typisch Jordaans accent. Toch een beetje thuisgevoel daar in den vreemde.

Als ik na gedouched te hebben beneden kom zijn er nieuwe Pelgrims aangekomen. Fransen dit keer. Dus weer verhalen uitwisselen enz. Ze waren al op de hoogte van mijn bewegingen door info onderweg. Ik voel mij bespied. Inmiddels heb ik zelf via SMS één van mijn vrienden in de Pyreneën laten weten dat er een Mokumer in aantocht is.

Paco

6 april 2009

Le Châtenete de Dognon-Aixe sur Vienne - Paard en wagen
Tijdens het ontbijt babbel ik nog ff met de noord Franse pelgrimeuze over de route die we willen volgen. Zij neemt vanaf Spanje de hele route langs de kust naar Compostela. Stoer van de dame want dit gaat alleen maar omhoog en naar beneden en wordt als erg zwaar beschreven.
Ik vertel dat ik over Pau en Jaca ga om bij mijn Spaanse vrienden langs te kunnen gaan. Bon Camino. Het gaat vandaag eerst langs San Leonard de Noblat en dan naar Limoges. San Leonard de nobele is ook een fraai oud plaatsje en er is markt, dus behoorlijk druk. Een aanbouwtje bij de kerk is open en ik vraag of ik een tampon in mijn carnet kan krijgen. Dit lukt zomaar en er zitten wat Noord Afrikaanse dames aan een tafel.
Salem Aleikum, Kef Aleh. Hij spreekt Arabisch hoor ik ze in het Frans tegen elkaar zeggen. Waar ik vandaan kom, Amsterdam, helemaal lopend? Ze zijn onder de indruk.
Het gaat verder naar Limoges. De stad is toch groter als ik gedacht had en in vergelijking met Nevers toch meer de Mediterane invloed. Het is erg mooi weer: ruim 20 graden en ik loop al een uurtje of wat in T-shirt.
Ook hier lukt het in de Kathedraal een tampon te bemachtigen. Twee op een dag, ongekend. Ik zie het in het westen wel steeds donkerder worden en dat spul komt deze kant op. De voorspelling voor morgen was ook niet zo best. Vermoedelijk wordt het morgen in de regen lopen of een rustdag.
Als ik nog even doorloop kom ik in een leuk plaatsje uit en blijf ik daar een dagje plakken.
Rond half acht heb ik een kamer hotel de Diligance. Ook weer vergane glorie deze postkoets. Op de bar na waar weer de nodige Franse karakters zitten.
Als ik na het diner mijn kamer opzoek regent het buiten al behoorlijk.

Paco

7 april 2009
Aixe sur Vienne - Plui
Het kan natuurlijk niet altijd feest zijn twee weken al droog weer. Vandaag regent het lekker dus maar eens rustig ontbijten en kijken of ik van mijn berichtjes af kan komen.
Vermeldenswaardig is het feit dat deze overnachtingsplaats een douche heeft waar de douchekop vast aan de muur zit. Bij 92% van de Fransen zit volgens mij in het bakje met boutjes en moertjes een plastic zakje met een ophangbeugeltje, twee schroeven van messing of roestvast staal met bijbehorende pluggen. De Fransen hebben vermoedelijk niet door waarvoor dit setje dient.
Ik blijf proberen mij te douchen met in één hand de douchekop en de andere afwisselend de zeep en washandje. Hopelijk krijg ik het trukje door.
Via het bureau du toerisme kom ik aan een Cybercafé met wifi en computers, dus alles zal rech kom.

Paco

SMS-bericht

Dacht dat ik het vandaag voor elkaar had. Wifi + net nog hopies geklooi en geen foto's weg. Veel tijd verknoeid. Ce la vie. Paco

Verzonden:

18:09:26

07/04/2009

[Wel verhaaltjes en trackfiles ontvangen. Ik heb alvast het ontbrekende verhaaltje van 26 maart toegevoegd. De rest zoek ik vanavond uit. Foto's houden we dus nog even tegoed. AH]

SMS-bericht

Zit in Aixe sur Vienne. Vermoedelijk slecht weer morgen dus goed om te Internetten.

Gr. Paco

Verzonden:

20:14:33

06/04/2009

SMS-bericht

Zit op een terras in de zon aan een biertje in Le Chatenet en Dognon. Paco heeft genoeg gerambo'd vandaag. Morgen kijken of ik in Limoges de verhaaltjes weg krijg.

Verzonden:

17:35:57

05/04/2009

SMS-bericht

Zit aan de dis in Bénevent l'Abbaye. Erg naar allemaal. Paco.

Verzonden:

19:55:58

04/04/2009

[Ik heb Frans ook even gesproken, en hij was erg vrolijk aan de telefoon. (Wijntje bij het eten...) Alles gaat erg goed, hij kan elke dag zo'n 30 km 'wegtikken'. Het vinden van slaapplaats is avontuurlijk maar lukt toch steeds weer. Mijn plannen om nog een dagje mee te lopen moeten nog maar eens goed worden bekeken, want hij is inmiddels natuurlijk al een heel eind weg. Iedereen krijgt de hartelijke groeten! AH]

SMS-bericht

Zit weer in een fraaie Gite in St Germain Beaupré. Restaurant aan de overkant. Kan straks beschonken terug kruipen. Wordt waarschijnlijk Limoges voor internet. Verm. Zondag. Paco

Verzonden:

18:50:13

03/04/2009

SMS-bericht

Zat aan het meer van de hammen. Zuid van Cuzion. Mooi plekkie, hutje aan het water. Lac du Chambon. Sms lukte niet. Zit nu in Crozant. Paco

Verzonden:
13:41:06
03/04/2009

Verhaaltjes

Zit nu in La Chatre. Kan eindelijk mijn blog bekijken maar helaas niet de laatste logfiles naar je toezenden. De foto's die ik overzend daar verander ik de filenaam niet van omdat hier de datum staat waarop ik ze gemaakt heb. Ook handig voor het blog.
Verder moet ik alleen nog de verhalen van de laatste drie dagen afmaken en die van het traject van Vermenton naar Vezelay opzoeken en versturen.
Weinig problemen verder en zoals gezegd: rete mooi weer hier. Verder ben ik wat meer gaan eten want toen ik de laatste dagen in de spiegel keek merkte ik dat ik wallen onder mijn navel heb. Dat betekend buikspieroefeningen als ik weer terug ben.
Gr; en ik ga een slaapplaats zoeken en verhaaltjes schrijven.

Paco

[Later toch nog de tweede zending logfiles binnengekregen. Ik heb alles bekeken. Ze zijn in te lezen in Google Earth maar ik krijg het niet voor elkaar om er iets mooi(er)s van te maken. Ik heb een zip-file gemaakt voor de echte liefhebbers. (2 GB) AH]