Spanje - thuis

23 april - Een lekkere kluif

Candanchú-Jaca

Van de bovenverdieping waar ik slaap staat het raampje open en als ik wakker wordt kijk ik tegen een strakblauwe lucht aan en besneeuwde bergtoppen. 

Het lukt weer niet op tijd weg te komen. De eigenaar die het ontbijt regelt is een vroege vogel en zit al op zijn praatstoel. Hij is een bergspecialist en weet alles over de regio. Welk skigebied onder welke gemeente hoort, erosie van de bergen, noem het maar op. Half tien vind ik het wel mooi en ga op stap. Wat ik gisteren omhoog gestapt heb moet er in principe weer af. Twee keer stap ik door de sneeuw. Maar de temperatuur is goed en al snel loop ik in T-shirt en broek met gedemonteerde afritspijpen.

Het bergpad is erg gevariëerd over kale struiken en dan weer door een stukje begroeing.

Onder weg kom ik een skelet van een schaap tegen. Daar hebben de gieren een lekkere kluif aan gehad. 

Hoe lager ik kom des te meer wint de begroeiing het en wordt het meer bos met veel naaldbomen. Deze ruiken erg lekker. Estacion de Canfranc bereik ik al redelijk snel. Dit was vroeger een verbindingsstation van de weinige treinverbindingen die Spanje had met Frankrijk. Het station is qua architectuur erg bijzonder en wordt gerestaureerd. Het is nu een eindstation van een boemeltje wat twee keer per dag via Huesca naar Zaragossa gaat. Maar goed ik kan er wat zaken voor de lunch kopen en rond een uur een uur zit ik aan een waterval wat te nassen.

Daarna gaat het verder met voor Paco zeer aangename temperaturen. De omgeving is mij erg bekend omdat ik er al diverse keren met de auto gereden heb. Maar lopend is toch anders.

Om een uur of drie is het wel tijd voor een biertje. Voordeel in Spanje: je vind altijd wel iets waar je kunt eten en/of drinken.

Bij een zeer intressante brug over een brede maar niet al te diepe rivier, waar de Pelgrims dus overheen moeten, zie ik drie dames-pelgrims worstelen. De grap is dat er wel pilaren zijn maar de verbindingstukken ontbreken. 

Het is voor mij ook een hele truc droog over te komen. Lopen kan niet om dat de pilaren te klein zijn en te ver uit elkaar staan. Door de rugzak ligt het zwaartepunt ook nog lekker achterlijk.

Het contact maken met de chica's gaat makkelijk. De drie dames komen uit Burgos. En we lopen de laatste km-tjes gezellie met zijn vieren op naar Jaca, waar we eindigen in de Pelgrimsherberg van de stad.

Er is ook een feest gaande van de provincie Aragon. Dus snel inschrijven, douchen, omkleden wat zaakjes wassen en op naar de Tapa's en Vino.

Paco

24 april - Bekend terrein

Jaca-Santa Cilia de Jaca

Op de slaapzaal is behalve de Burgosche Chica's ook een meneer van Duitse afkomst neergestreken. Helaas een Bob de Bouwer. Het licht is nog niet uit of er gaat weer een bos onder het mes.

De dames durven in de morgen nog te vragen hoe ik geslapen heb. Ik zeg ze gedag want zij willen een rugzak kopen en ik ga aan de wandel. Misschien kom ik ze onderweg nog tegen het is best wel een leuk stel en één heeft een, juist ja.

Eerst naar het cafe voor een ontbijtje en een koffie. Lekker land toch: altijd is er wel iets open als je wilt eten of drinken.

Daarna ga ik netjes de route volgen naar Santa Cilia waar ik vermoedelijk deze dag ga crachen. Weinig kans dat ik bij Casa Angel of het vliegveld waar ik altijd vlieg weg kom.

Het pad van de camino loopt tegen de heuvels en hoger dan de weg. Hierdoor een mooi uitzicht over de hele vallei. Rond elf uur komt het dorp in zicht en zie ik het veld liggen. Als ik het dorp inloop wordt er net een zweefkist omhooggesleept.

Toya en Angel, die het hostel runnen, zijn verrast als ze me met rugzak zien. Ik krijg gelijk een slaapplaats. Er zit nog een andere pelgrim binnen aan een biertje en een bocadillo met tortilla en jamon. Uitstekend plan dus Toya brouwt dat ook voor mij in elkaar. Even later komt er nog een Pelgrim binnen, een lange Spaanse vent. Dus zitten we weer van alles aan loopervaringen uit te wisselen. De lange werkt bij de politie van Zaragossa, aardige vent met optimistische kijk op het leven. Hij kan alleen dit weekend maar lopen.

Ik loop naar het vliegveld en ook daar zijn ze verrast me te zien, maar niet minder hartelijk. Het is weer eten en drinken en praten geblazen. 's Middags help ik nog even op het veld mee om de zweefkisten de lucht in te krijgen. Er is ook nog wel een kist voor mij vrij maar ik heb helaas al een biertje op. Het is wel erg lekker weer en goed zweefvliegweer. Er lopen nog wat Engelse en Franse zweefvliegers rond. Krijg wel de info dat het weer morgen niet al te best is.

Rond een uur of zes ga ik mij maar eens douchen en omkleden. Kan ik nog wat aan de foto's en de verhaaltjes doen. Om negen uur Aragonees eten..

Paco